زنان کشاورز اسپانیای در جستجوی صدف
صیادن صدف که به صورت گروهی، که عمدتا شامل زنان می‌شود، با چکمه‌های بارانی میان ماس‌های مرطوب خیس وارد آب می‌شوند و از جزر و مد به بهترین شکل ممکن استفاده میکنند. با چنگکها و سطل‌ها حفاری میکنند این‌ها حفار صدف، یا به قول خودشان «کشاورزان دهقان دریا» هستند.
این زنان با چهره‌های سرخ‌رنگ ناشی از بادهای ساحلی و کار سخت، روسری‌های رنگارنگ و لباس‌های معمولی خانگی به تن میکنند و در ساعات پایانی سحر، منظره‌ای عالی و در برابر آسمان آبی خیره‌کننده و ابرهای سفید هماهنگ می‌سازند.
جمع آوری صدف در خلیج‌های وسیع منطقه شمال غربی گالیسیا اسپانیا یک سنت ریشه دار است که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.در گذشته، زنان روستای لوریزان در حالی که شوهرانشان به دریا می‌رفتند، اغلب چندین ماه در یک زمان معین، روی ماسه‌های خیس تور می‌کشیدند.
دو تکنیک بسیار اساسی استفاده می شود: یکی این است که با چنگک شن و ماسه را خراش دهید و تا حد امکان صدف ها را بسته بندی کنید. سایر لباس های ماهیگیری رودخانه ای می پوشند و تا کمر به داخل آب های سرد می روند. آنها از یک چنگک متصل به یک قفس فلزی برای خراشیدن و الک کردن شن و ماسه از بستر دریا قبل از بالا آوردن صید استفاده می کنند.
جزر و مد و آب و هوا تعیین می کند که چه زمانی می توانند کار کنند، اما بعض وقتها آلودگی آب باعث ممنوعیت صید صدف می شود.صیادان صدف حدود سه ساعت در روز و به مدت ۱۵ یا ۱۶ روز در ماه کار میکنند آنها صیدشان به طورمتوسط ۱۰۰ یورو (۱۰۷ دلار) در هر شیفت، بسته به قیمت های بازار، به فروش میرسد.
ترجمه : محمدرضا طائب
بیشتر بخوانید
