۱۳ درس عکاسی از الیوت ارویت، عکاس مستند (بخش دوم)
در عکاسی مستند قطعاً یکی از بزرگ‌ترین‌های تاریخ عکاسی مستند (شهری )الیوت ارویت است. بیانی که او از زندگی روزمره مردم دارد و همچنین حسی که از لحظات ساده ثبت کرده است، برای همیشه در تاریخ عکاسی ماندگار شده است.در این یادداشت قصد داریم با مرور عکس‌ها و صحبت‌ها و توصیه‌های الیوت ارویت عکاس مستند در مورد روش عکاسی ، درس‌هایی عکاسی از او فرابگیریم.
۷ . قبل از فرم، بر روی محتوا تمرکز کنید.
عکس‌های بزرگ ترکیبی هستند از محتوا (آنچه که در عکس در حال وقوع است) و فرم ( ترکیب‌بندی و تکنیک‌های عکاسی). اما در این باره یک سوال همیشگی وجود دارد؛ «فرم» مهم‌تر است یا «محتوا»؟
البته هر دوی آنها بسیار مهم هستند. اما اگر بخواهم نظر شخصی‌ام را بگویم، محتوا بر فرم نسبتاً ارجحیت دارد.
سوال : آرزوی بزرگ شما برای آینده عکاسی چیست؟
الیوت ارویت : آرزوی من برای آینده عکاسی این است که با وضعیت بشر ارتباط برقرار کند و به سمتی برود که تکنیک و احساسات را توامان بکارگیرد. این عکاسی به محتوا اهمیت می‌دهد و فقط فرم نیست. و من امیدوارم که این تولیدات عکاسی به حدی برسد که آلودگی بصری فعلی را از بین ببرد.
با جست‌وجویی ساده در اینترنت با تعدا بسیار زیادی عکاس مستند روبرو می‌شوید که بیشتر آنها عکاس‌های خیلی خوبی نیستند.
با وجود تعداد زیاد عکس‌هایی مستندی که گرفته‌ام، تنها دو عدد از آنها را به عنوان یک عکس خوب قبول دارم. در هر دوی آنها فرم و محتوا کاملاً باهم مطابقت دارند.
با این حال یکی از سخت‌ترین کارها در یک عکس شهری ، داشتن همزمان فرم و محتوا است.
گاهی اوقات در خیابان با موضوعات و سوژه‌های جذابی روبرو می‌شویم و از آنها عکاسی می‌کنیم، اما در نهایت ترکیب‌بندی خوبی نداریم. در مواقع دیگری عکسی با یک ترکیب‌بندی عالی می‌گیریم که به لحاظ محتوایی بسیار ناچیز است.
در پایان به نتیجه‌ای که می‌رسیم، همان صحبت‌های ارویت است. یعنی باید قبل از فرم بر روی محتوا تمرکز کنیم. اینطور فکر می‌کنم که عکسی که احساس قوی و روح داشته باشد، از عکسی که تنها یک ترکیب‌بندی قوی داشته باشد، جذاب‌تر است.
۸ . عکس‌ها را روی زمین پهن کنید، بعد انتخاب کنید
الیوت ارویت در طول فعالیت عکاسی مستند خود صدهاهزار عکس ثبت کرده است. او چگونه این تعداد عکس را دیده و چطور از بین آنها تعدادی را برای چاپ در یک کتاب انتخاب می‌کند؟ او در مصاحبه خود در مورد چاپ کتاب عکس‌های رنگی خود، روش شخصی‌اش برای این کار را بیان می‌کند؛
سوال : چگونه از بین بیش از نیم میلیون عکس، ۴۲۰ عکس را برای چاپ در این کتاب انتخاب کردی؟
الیوت ارویت: من برای این کار از کمک یک تیم استفاده می‌کنم. تعداد زیادی از عکس‌ها بر روی حافظه کامپیوتر قرار دارد که در طولانی مدت به راحتی قابل دسترس بوده‌اند.
تعدادی از آنها انتخاب می‌شوند و از آنها چاپ‌های کوچکی گرفته می‌شود. سپس این عکس‌های چاپ شده را روی زمین قرار می‌دهیم و به کمک یکدیگر، عمل حذف و انتخاب را انجام می‌دهیم تا به تعداد عکس مورد نظر خود برسیم.
سوال : با توجه به اینکه عکس‌ها برای چاپ در کتاب باید در کنار هم چیده شوند، چگونه نحوه این چیدن را انتخاب می‌کنید؟
الیوت ارویت : من از طراحی به نام استوارت اسمیت که از لندن آمده است برای این کار کمک می‌گیرم. ما عکس‌ها را بر روی زمین می‌گذاریم و با چیدن آنها کنار یکدیگر، به نتیجه نهایی می‌رسیم.
اگر قصد انتخاب عکس‌های خود برای یک نمایشگاه یا یک کتاب را داشتید، با چاپ آنها در اندازه کوچک و قرار دادنشان روی زمین، کار را به روش ارویت انجام دهید.
بهتر است بالای عکس‌های خود بایستید و دور آنها بچرخید و آنقدر جابه‌جایشان کنید تا به نتیجه مطلوب خود برای در کنار هم قرارگرفتنشان برسید.
۹ . روی عکس بعدی تمرکز کنید
یکی از سوالهایی که اغلب از عکاسان (مستند ) معروف پرسیده می‌شود این است که :
«کدام یک از عکس‌هایی که انداخته‌اید محبوب‌ترین عکستان است؟». به هر حال هر عکاسی تعدادی عکس محبوب برای خود دارد.
اما ارویت برخلاف دیگران، هیچ کدام از عکس‌هایش را بیشتر از بقیه دوست ندارد. در واقع او به عکس بعدی‌ای که خواهد انداخت فکر می‌کند.
سوال : بهترین عکس، یا بهترین چیزی که از آن عکاسی (مستند ) کرده‌ای چه بوده است؟ و بهترین جایی که برای عکاسی دوست داری کجاست؟
الیوت ارویت : جذاب‌ترین و مهم‌ترین عکس برای من، عکس بعدی است که می‌خواهم بگیرم.
سوال : کدام یک از عکس‌هایت را بیش از بقیه دوست داری؟
الیوت ارویت : تعداد کمی از عکس‌های خودم بیش از بقیه مورد توجهم هستند، با این حال فکر می‌کنم هنوز عکس مورد علاقه خودم را نگرفته‌ام.
سوال : عکسی هست که تو را خوشحال کرده باشد و به گرفتن آن و یا داشتنش بعد از این همه سال افتخار کنی؟
الیوت ارویت : بهتر است بگویم که عکس‌های من، مثل بچه‌هایم هستند و من هیچ کدام را بیشتر از بقیه دوست ندارم.
هر زمانی که از زبان یک عکاس می‌شنوم که می‌گوید هیچ عکس محبوبی از میان عکس‌های خود ندارد، به نظر می‌آید انسان بی‌تفاوتی است. اما به خوبی درک می‌کنم که وقتی یک عکاس چنین نظری دارد، تفکرش چیست.
بطور مثال یکی از اتفاقاتی که می‌افتد این است که وقتی یکی از عکس‌ها را به عنوان عکس ایده‌آل خود در نظر می‌گیرید، عملاً به آخر خط می‌رسید و دیگر تلاشی برای گرفتن عکس بهتر نمی‌کنید.
الیوت ارویت، هیچ‌گاه عکسی را بطور ویژه دوست نداشت، چون نمی‌خواست تمرکز بر روی آن عکس باعث شود که از عکس بعدی غافل شود. او همیشه به عکس بعدی فکر می‌کرد.
پس بهتر است که هیچ‌گاه عکس‌هایتان را اینقدر مورد عنایت خود قرار ندهید که باعث شود دقت‌تان در عکس‌های بعدی کم شود.
به جلو نگاه کنید و هر آنچه عکس پیش از این گرفته‌اید را فراموش کنید و به عکسی که می‌خواهید بگیرید فکر کنید.
۱۰ . به فکر افزایش مهارت‌های خود باشید
یکی از چیزهایی که در مورد کارهای الیوت ارویت همیشه جذاب بوده است، نگاه دقیق و موشکافانه او به دنیاست. این مساله، قبل از اینکه به توانایی‌های تکنیکی و داشتن امکانات فنی وابسته باشد، نیاز به چشمان تیزبین دارد.
سوال : تو نزدیک به هفت دهه با دوربین عکاسی خود به نقاط مختلف دنیا سفر کردی و عکس‌های مستند زیادی گرفتی. هنوز در اطراف خودت به دنبال صحنه‌هایی برای عکس گرفتن هستی؟ یا شده که هیچ‌وقت از دقت کردن به اطرافت خسته شوی؟
الیوت ارویت : توجه و دقت به محیط پیرامون – چه با داشتن دوربین و چه بدون دوربین – یکی از اساسی‌ترین چیزهایی است که یک عکاس باید بداند. من هیچ‌گاه از توجه به محیط پیرامونم خسته نمی‌شوم، هرچند که شاید درحال حاضر امکان تحرک و عکاسی‌های پیاپی برایم وجود ندراد.
با اینکه الیوت ارویت هیچ یک از عکس‌های خود را بصورت ویژه دوست ندارد، اما یکی از بزرگ‌ترین عکاس‌های تاریخ، عکاس مورد علاقه اوست؛ هنری کارتیه برسون. او توصیف بسیار جذابی از عکسی از برسون که او را مجذوب عکاسی کرد دارد.
سوال : چه کسی عکاس مورد علاقه‌ات است؟
الیوت ارویت : نماد طلایی همیشگی تاریخ عکاسی، هنری کارتیه برسون.
سوال : آیا عکسی از او هست که بصورت ویژه دوستش داشته باشی؟
الیوت ارویت : بله، یکی از عکس‌های کارتیه برسون هست که باعث شد من عکاسی را شروع کنم. عکسی هست که برای من توصیف آن در کلمات سخت است. این عکس در سال ۱۹۳۲ و در یک ایستگاه قطار گرفته شده است.
سوال : چه چیزی در مورد این عکس هست که باعث شده است دوربین به دست بگیری و شروع به عکاسی کنی؟ می‌توانی کمی بیشتر در مورد عکس‌های کارتیه برسون توضیح دهی و بگویی که چگونه توجه تو را به عکاسی جلب کرده‌اند؟ آیا برسون هم مانند رابرت کاپا معلم تو بوده است؟
الیوت ارویت : این عکس بسیار تاثیرگذار و با احساس است. همچنین، این عکس از یک نظاره‌گری ساده عکاس بوجود آمده است.
فکر می‌کنم گرفتن چنین عکس زنده‌ای برای هرکسی وسوسه کننده است. کاپا عکس‌های من را دیده و پسندید و نقش موثری در ورود من به آژانس عکس مگنوم داشت.
یکی از چیزهایی زیبایی که در مورد عکاسی شهری وجود دارد این است که در این گونه نیازی به دوربین گران قیمت و لنز‌های آنچنانی نیست.
عکاسی شهری (مستند )بیش از هرچیز نیازمند یک چشم تیزبین نظاره‌گر دارد که جهان پیرامونش را با دقت ببیند.
بنابراین باید مشاهده‌گری و بینش خود را از جهان پیرامونتان تقویت کنید. توصیه می‌کنم همیشه دوربین خود را به همراه داشته باشید. زیرا سوژه‌های عکاسی شهری ناگهانی از راه رسیده و غیرقابل پیش‌بینی هستند.
اما در این باره یک تمرین جالب را پیشنهاد می‌کنم. تصور کنید موجودی فرازمینی هستید که برای اولین بار پا روی زمین گذاشته‌اید. تصور کنید که در این حالت، کدام یک از رفتارهای بشر برای شما جذاب‌تر است. چه چیزی بر روی زمین وجود دارد که توجه یک موجود فرازمینی را جلب می‌کند. در چنین وضعیتی باید تصور کنید که دنیا را برای اولین بار می‌بینیند.
این حالت را همیشه داشته باشید و به دنبال جذابیت‌هایی که برایتان عادی شده‌اند بگردید.
۱۱ . برای گرفتن یک عکس وقت بگذارید
هرگاه که پای صحبت‌های عکاسان بزرگ بنشینید، می‌بینید که آنها همگی آرزو داشتند که وقت بیشتری برای گرفتن عکس داشته باشند.
با داشتن خانواده، شغل تمام وقت و دردسر‌های دیگر، زمان کمی برای گرفتن عکس باقی می‌ماند.
یکی از مسائل مهمی که در این میان پیش می‌آید، نحوه مدیریت زمان برای گرفتن عکس است.
سوال : درحال حاضر چه چیزی برای تو مهم است؟
ارویت : مساله مهم مدیریت زمان است، چون براحتی در حال گذر است. خیلی اتفاقات در اطراف شما رخ می‌دهد که در انجام کاری که دوست داری انجام دهی خلل ایجاد می‌کند. کاری که من دوست دارم انجام دهم عکاسی (مستند ) است. مدیریت زمان، به اندازه عکاسی پیچیده است.
مساله مدیریت زمان، یکی از مسائلی است که همه به دنبال آن بوده و با تکنیک‌هایی در صدد بهبود آن هستند. یکی از چیزهایی که در مورد مدیریت زمان مطرح است، ساخت تقویم کاری است.
دفترچه‌ای که در آن کاملاً مشخص می‌کنید که در یک ساعت از یک روز مشخص، قصد انجام چه کاری را دارید. پس از ساخت این دفترچه، به حذف کارهایی که انجام آنها از اهمیت خارج است بپردازید. حالا کمی زمان بیشتری دارید تا به عکاسی بپردازید.
اما روش دیگر برای افزایش ساعات عکاسی، استفاده از زمانی است که در آن باید از محلی به محل دیگر برویم.
اگر دوربین خود را همیشه به همراه داشته باشید، می‌توانید از فاصله‌ای که باید در یک روز بین دو محل جداگانه (مثلاً محل کار منزل) طی کنید، عکاسی کنید.
۱۲ . اجازه دهید سبک کاریتان، خودبخود نمایان شود
سوالی که اغلب عکاسان بدنبال پاسخ برای آن می‌گردند این است که چگونه سبک شخصی خود را پیدا کنند. باید بدون اینکه فلسفه خاصی از عکاسی را دنبال کنید، شروع به عکاسی کرده و اجازه دهید عکس‌هایتان سبک شخصی شما را بسازند.
سوال : چه زمانی احساس کردی سبک شخصی‌ات به اندازه کافی کامل شده، و نیازی به این نیست که از قهرمانان هنریت پیروی کنی؟
ارویت : من در خودآگاه خودم هیچ سبک بصری ویژه‌ای ندارم، فقط عکسی می‌کنم. قهرمانان هنری من نقاشان هستند، اما من نقاشی نمی‌کنم، عکس می‌گیرم.
سوال : با این وجود فکر نمی‌کنی که سبک تو به سبک عکاسان معاصرت نزدیک است؟
ارویت : شبیه بودن سبک، آخرین مساله‌ایست که من به آن فکر می‌کنم. در دوره من عکاسان زیادی هستند که من کار برخی از آنها را دست دارم و برخی را نه! برای من فرم و محتوا اهمیت دارد.
در عکاسی بسیار مهم است که سبک شخصی معینی برای کار داشته باشید.
با این حال فکر می‌کنم که هرقدر سعی در نزدیک شدن به سبک شخصی داشته باشید، از آن دور خواهید شد.
راه درست پیدا کردن سبک شخصی این است که بیرون بروید و شروع به عکاسی کنید و اجازه دهید سبک شخصی شما بروز پیدا کند. تا زمانی که از پیدا کردن سبک شخصیتان مطمئن نشده‌اید، تنها راهی که باید در آن تلاش کنید، عکاسی است.
باز هم باید عکاسی کنید تا آنقدر عکس خوب داشته باشید که بتوانید بر اساس آنها سبک شخصی خود را پیدا کنید. اما فراموش نکنید که سبک شخصی نباید شما را محدود کند.
همچنان فرم و محتوا هستند که باید برای شما اهمیت داشته باشند. اجازه دهید سبک شخصی به ناخودآگاه شما برود و پنهانی بر عکس‌های شما سایه افکند.
۱۳ . سستی را کنار بگذارید!
یکی از سوالهایی که همیشه از ارویت در مصاحبه‌ها پرسیده شده است، ترجیح بین عکاسی دیجیتال و آنالوگ است.
او در این زمینه نظر کاملاً مشخص و محکمی دارد. او برای کارهای شخصی‌اش از فیلم استفاده می‌کند و برای کارهای تجاری‌اش از دوربین دیجیتال.
ارویت به صورت مشخصی از فیلم برای عکاسی استفاده می‌کند، البته از عکاسی دیجیتال هم بیزار نیست.
با این حال به این مساله اشاره می‌کند که عکاسان این دوره، بور جدی به عکس فکر نمی‌کنند و کمی سهل‌انگاری می‌کنند. او فکر می‌کند که عکاسی دیجیتال آنقدر ساده شده است که مردم به عکسی که می‌گیرند فکر نمی‌کنند.
ارویت : مشکلی که با عکاسی دیجیتال وجود دارد این است که بسیار سهل‌الوصول است.
وقتی مسائل خیلی ساده و راحت باشند، مردم تنبل می‌شوند. تنبلی در عکاسی مسئله خوبی در عکاسی نیست، زیرا دیگر مردم عکاسی را جدی نمی‌گیرند.
وقتی هنوز عکاسی دیجیتال رایج نشده بود، کمی فکر و دقت در عکاسی مردم مشاهده می‌شد. اما حالا یک شامپانزه هم می‌تواند عکاسی کند، البته با حداقل زیبایی‌های تصویری. و من اینطور فکر می‌کنم که زیادی ساده شدن و رواج فراوان عکاسی دیجیتال با خود تفکر عکاسی را به‌همراه نیاورده است.
چیزی که ارویت از آن با نام تنبلی یاد می‌کند، عدم دقت در کادربندی، ترکیب‌بندی و محتوای عکس است
فکر می‌کنم یکی از زیبایی‌های عکاسی دیجیتال این است که هرکسی می‌تواند یک عکس درست ثبت کند. با این حال داشتن ابزار لازم برای انداختن عکس‌های زیبا، به این معنی نیست که حتماً عکس‌های زیبایی هم خواهیم داشت.
ارویت توصیه می‌کند که تلاش کنیم ساختار بصری عکس‌هایمان را تقویت کنیم.
سوال : میدان بازی تغییر کرده است. هرکسی که یک تلفن همراه دارد، یک عکاس است. فکر نمی‌کنی که این مساله برخی چیزها را تغییر خواهد داد؟
ارویت : خیر، هرکسی یک عکاس است و این رویه ادامه خواهد داشت. اما اگر بخواهیم مقایسه کنیم، آیا هرکسی که مداد دارد و نوشتن بلد است یک نویسنده است؟ این هم به این معنی نیست که شما آنقدر بلد هستی که بتوانی عکس خوب بگیری.
منظورم این است که عکاسی مثل جراحی مغز نبوده و دیگر پیچیده نیست. درحال حاضر عکاسی بسیار ساده‌تر از گذشته شده است، با این حال در گذشته هم چندان سخت نبوده است. اینکه بدانی چگونه باید عکس بگیری، توانایی شما در ساختار و ترکیب‌بندی عکس را ثابت نمی‌کند.
اینکه روی فیلم یا با دوربین دیجیتال عکاسی می‌کنید چندان مهم نیست. استفاده از هریک از آنها منوط به نتیجه‌ایست که با آنها می‌گیرید.
صرفنظر از اینکه از چه ابزاری استفاده می‌کنید، تلاش خود را افزایش دهید و با دقت بیشتر از سستی بپرهیزید. بدون تفکر عکس نگیرید. وقتی عکاسی می‌کنید، دیدگاه و نظر مشخصی داشته باشید و بر اساس آنها عکاسی کنید.
نتیجه
ارویت بیش از ۷۰ سال عکاسی مستند کرد، و عکس‌های بسیار زیبا و قدرتمندی در این سالها از خود برجای گذاشت. او عکاسی را برای مشهور شدن انتخاب نکرد، بلکه از عکاسی لذت می‌برد.
چیزی که از ارویت می‌توانیم یاد بگیریم این است که به عکاسی جدی نگاه نکنیم. خودمان باشیم و از عکاسی لذت ببریم و اجازه دهیم روحمان به عکس‌هایمان رسوخ کند. با این کار، سبک شخصی، مخاطب و بقیه چیزها در ادامه خودبخود می‌آیند.
بیشتر بخوانید
