استیومک کوری « عکاس پرتره و مستند»

۱۴۰۰-۰۷-۱۱

استیومک کوری (‎Stive Makory) یکی از بهترین عکاسان جهان در قرن اخیر بخاطرکیفیت بی نظیر عکسهایش از فرهنگها و سنتهای کشورهای مختلف جهان یکی از شناخته شده ترین و محبوب ترین عکاس معاصر است وی با رویکرد ژورنالیستی زیرکانه خود در زمینه عکاسی ، نمادین ترین تصاویر قرن های ۲۰ و ۲۱ را ثبت کرده است.

استیومک کوری در سال ۱۹۵۰ درایالت فیلادلفیا آمریکا به دنیا آمد او دانش آموخته فیلمسازی در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا است بعد از پایان تحصیلاتش بجای سینما به عکاسی علاقمند شد او تحت تاثیر عکسهای هنری کارتیه برسون ، دوروتیا لنگ و واکر اوانز قرار گرفت طوری که به عنوان عکاس خبری در روزنامه های محلی مشغول به کار شد.

مک کوری کار عکاسی خبری را از جنگ شوروی در افغانستان شروع کرد و از اکثر کشمکش‌های منطقه خاورمیانه از جمله جنگ ایران و عراق عکاسی کرد. وی همچنان کار کردن روی تضاد‌ها و کشمکش‌های بین‌المللی را ادامه داد، از جمله جنگ‌های بیروت، کامبوج، فیلیپین، جنگ خلیج و جنگ افغانستان. عکس‌های مک کوری به صورت جهانی در مجلات زیادی به چاپ رسید ، در سال ۱۹۷۹ با عکاسی از وقایع و جنگهای افغانستان و شوروی توانست توجه همگان را به خود جلب کند. دستاورد این ثبت ها جوایز بین المللی متعددی از جشنواره های گوناگون برایش بود.

در هند بود یاد گرفت صبر را تماشا کند و چطور باید تماشاگر زندگی باشیم او میگوید « اگر صبر کنید مردم دوربین شما را فراموش میکنند و انجاست که خواهی توانست آنچه پیش چشمان شما اتفاق می افتد ارتباط برقرار کنید »

مکوری بعد از سال ۱۹۷۸ بارها به هند سفر کرد اما بار آخر با تمامی دفعات گذشته فرق داشته است او میگوید : « این بار دوربینم را روی شانه ام انداختم مصمم بودم که به نحوی خودم را با جدیت بیشتری رها کنم »

او رنگ را عامل جاذبه آسیای جنوبی و جنوب شرقی برای خود میداند او میگوید هر زمان به آن قسمت از آن دنیا می روید شورو آشوب زندگی را در خیابانها و بازار ها به وضوح خواهی دید تداوم گسست ناپذیر گذشته و باورهای باستانی است که هنوز مکوری را به قاره آسیا برمیگرداند و این خصوصیت بارز آسیا در دنیا و به طور خاص در هندوستان است با این همه آنچه از آسیا این تصاویر پر توان را میسازد ترکیب تماما عناصر و المانها در قالب جریانهای آشکار زندگی و قوانین مذهبی است .

مکوری در سال ۱۹۸۴ عکاس مجله نشنال جئوگرافیک در اردوگاه پناهندگان افغانستانی نصیر باغ در پاکستان بود همان زمان فرصت پیدا کرد تا از یک دختر افغان عکس بگیرد مکوری که آرزوها یش برای گرفتن عکس از یک زن افغان هرگز براورده نشده بود این فرصت را البته غنیمت دانست و عکس دختر به نام شربت گل را گرفت با انکه آن دختر هرگز تصویر خودش را ندیده بود.

نگاه نافذ و سیاه روزی اش و ترحم برانگیزش در چشم جهانیان بی درنگ چنان شهرتی پیدا کرد که ویراستاران مجله نشنال جئوگرافیک تصویر این را یکی از مشهورترین عکسهای در تاریخ ۱۱۴ ساله مجله نشنال جئوگرافیک دانستند.

تصویر چهره این دختر با آن شال سرخی که با بی قیدی روی سرش انداخته بود با چشم های سبز نافذش که مستقیماً به دوربین خیره مانده بود، به نماد نبرد دهه ۱۹۸۰ افغانستان و هم وضعیت پناهندگان در سراسر جهان تبدیل شد،

عکس ” شربت گل ” توانست مدال طلای مسابقه عکاسی خبری رابرت کاپا را که به عکاسان گزارشگر، شجاع و جسور در جنگ ها می رسد، به خاطر بهترین گزارش تصویری برای عکاس به ارمغان آورد.

مک کوری میگوید :

« چیزی که می‌خواهم در عکس های من دیده شود ارتباطی انسانی است که بین همه ما وجود دارد. چه در کشور هند زندگی کنیم و چه در خاک آفریقا یا در جغرافیای آمریکای لاتین باشیم! ما همه در اصالت شبیه به هم هستیم، جدا از هر مذهب و زبان یا نژادی که داریم.”»

عکاسی _ استیومک کوری « عکاس پرتره و مستند»

مک کوری را بیشتر به ترکیب بندی های سنجیده گاهی پیچیده درعکسهایش نمایش میگذارد کارهای او بیشتر به نقاشی شبیه اند به ویژه نقاشیهای کلاسیک که تصویرگر شرق افسانه ای بودند بعضی منتقدان و کارشناسان علت موفقیت عکسهای مک کوری را در جهان غرب همین عامل یعنی بازنمایی تصویر شرق آنگونه که از افسانه ها و داستانها مسحور کنندشان شکل گرفته میدانند.

جذابیت آثار مک کوری نه از شجاعت او نشات می گیرد نه به شهرت او باز می گردد،نه به آن تک چهره زیبای شربت گل در سال ۱۹۸۴ پیشاور پاکستان. مک کوری نمونه بارزی از انتخاب صحیح زندگی عکاسانه است، به رنگ همانقدر اهمیت می دهد که به سوژه عکس ، در واقع اهمیت ارائه عکس برای او چیزی کمتر از موضوع ندارد عکس‌های او نه تنها سیاه و سفید نیستند بلکه رنگ عنصری بسیار کلیدی و مهم در کارهای اوست.

” استیومک کوری ” در دوره حرفه ای کار خود کتاب هایی را از آثار عکاسی خود منتشر کرد که از جمله می توان به عناوینی چون: راه های امپریالیستی در سال ۱۹۸۵، موسم در سال ۱۹۸۸، تصاویر در سال ۱۹۹۹، جنوب و جنوب شرقی در سال ۲۰۰۰، پناهگاه در سال ۲۰۰۲، آیین بودا سفر تبت در سال ۲۰۰۳، استیو مک کوری در سال ۲۰۰۵، در جستجوی شرق در سال ۲۰۰۶ اشاره کرد و از سال ۱۹۸۶ به عضویت آژانس عکس مگنوم درآمده است و در حال حاضر نیز مشغول عکاسی از نقاط مختلف دنیا است.