سرخیو لرین « عکاس مستند »
سرخیو لرین، عکاس شیلیایی (شیلی) اولین عضو آژانس عکس مگنوم از آمریکای جنوبی بود.او نگاهی خاص به مقوله عکاسی داشت و همین، کار به عنوان عکاس‌خبری را برایش مشکل میکرد چون عکس‌هایش اغلب با تعاریف و انتظارات معمول مطبوعات و آژانس‌های خبری از عکس خبری جور در نمی‌آمد.
به همین علت دوران فعالیت سرخیو لرین به عنوان عکاس مطبوعاتی کوتاه بود اما در همین دوران کوتاه هم عکس‌هایی به یادگار گذاشت که امروزه در مهمترین مجموعه‌ها و موزه‌ها نگه‌داری میشود
سرخیو لرین در آغاز دهه ۳۰ میلادی در خانواده ای بسیار مرفع در شیلی بدنیا آمد
پدرش معماری روشنفکری بود که تعداد زیادی کتاب ادبی و هنری از اروپا تهیه میکرد همین برای پسرش سرخیولرین امکان رشد فرهنگی و همینطور آشنایی با عکاسی را فراهم کرد
برای اینکه پدرش را متقاعد کند که میتواند عکاس قابلی بشود سه تا از عکس هایش را برای موزه هنر های مدرن نیویورک فرستاد آنها هم هر سه عکس را از او خریدند، این ماجرا اواسط دهه ۵۰ میلادی اتفاق افتاد و همین شروع فعالیت عکاسی و بود.
قبل از اینکه عکاسی را آغاز کند، در رشته موسیقی تحصیل می کرد.
کمی بعد تا سال ۱۹۵۳ رشته جنگلداری را در دانشگاه کالیفرنیا ادامه داد. سپس سفری به سراسر اروپا و خاورمیانه داشت و از آنجا فعالیت اش را به عنوان عکاسی آزاد آغاز کرد.
لرین در آن زمان احساس میکرد در شیلی زندانی شده
هر چند شیلی کشوری بزرگ بود و یک جور شاعرانگی داشت که برای لرین جذاب بود.
او تصمیم گرفت به کمک یک دوست از شورای انگلیس کمک هزینه ای بگیرد تا بتواند به مدت طولانی در لندن بماند و عکاسی کند.
زمستان ۵۹_۱۹۵۸ در لندن گذراند سفر به لندن فرصتی بود تا سر راه توقفی در پاریس کند و با عکاس شهیر هنری کارتیه برسون ملاقات کند سختی کارتیه برسون در عکاسی سرمشقی برای اوشد .
وقتی سرخیو لرین به پاریس رفت یک مجموعه عکسی که در کوچه های سانتیاگو پایتخت شیلی از کودکان خیابانی عکاسی کرده بود با خودش به لندن برد این مجموعه عکس را به کارتیه برسون نشان داد کارتیه برسون به لرین پیشنهاد داد که به عضویت آژانس عکس مگنوم در بیاید .
لرین در سال ۱۹۵۹ به عنوان همکار مگنوم و در سال ۱۹۶۱ به عضویت کامل در آمد.
مجموعه عکس لندن در آن زمان چاپ نشد
زیرا بعد از گذراندن شش ماه در انگلستان او به آژانس مگنوم پیوست.
لرین دائما در سفر بود و فرصت رسیدگی به این عکسهارو پیدا نکرد.
مجموعه عکسهای لندن عکس های یکدست شامل میشود چون همه آنها در یک زمستان گرفته شده است در دورانی که در لندن بخاطر آلودگی و غبار زیادی در هوا بود موقعی از سال بود که نمی شد دورتر از سه متر را دید در این غبار پیکرها تیره رنگ با کلاه های شاپو شبیه ارواح به نظر می آیند او در این مجموعه به دنبال ثبت بنا ها و یا تهیه گزارش توریستی از شهر نبود .
لرین روی زمین می نشست و دوربین کوچک لایکا خود را در دست میگرفت و عکاسی می کرد
او خودش اصطلاح زیبایی برای این دوربین کوچک لایکا گذاشت ” مستطیلی در دست ”
چون با این دوربین قاب مستطیل شکل میبندد که در نتیجه انگار مستطیل در دست دارد.
سرخیو لرین کسی است که اهمیت زیادی به فضا خارج از قاب تصویر میدهد خیلی از اوقات بخشی از بدن های آدمها که در عکس میبینیم خارج از قاب قرار گرفته است آنها را در حال ورود و یا خروج از عکس را میبینیم مانند سینما ، با این کار او فضایی باز خلق میکند و به ما این آزادی را میدهد که چیزهای که بیرون از عکس در جریان است تخیل کنیم.در حقیقت عکسهای او نمایان‌گر نگاهی است که در آن رویا و تداعی معنا به همان اندازه اهمیت دارند که حقایق و واقعیت.
سرخیو لرین در سال ۱۹۶۱ هنگامی که شاعر پابلو نرودا از وی برای عکاسی به خانه خود دعوت کرد به شیلی بازگشت ، لرین شخصیتی انزواطلب داشت.
در دهه ۱۹۷۰، عکاسی را برای همیشه رها کرد و برای انجام تمرینات یوگا و زندگی در روستا به کوه های شیلی رفت. تا مطالعه فرهنگ و عرفان شرقی را دنبال کند و سبک زندگی را مطابق با آرمان های خود دنبال کند. او خود را وقف اشاعه دانش یوگا ، نوشتن ، نقاشی و گهگاه عکاسی کند او در سال ۲۰۱۲ در ۸۰ سالگی از دنیا رفت.
هفت درسی عکاسی که از سرخیو لرین باید آموخت:
۱_ واقعیت ها را عریان ببینید
« عکاسی مانند به تنهایی قدم زدن در جهان است.
جهان متعارف و معمولی، حجاب بر چشمان شما می اندازد
برای عکاسی باید راهی پیدا کنید تا این حجاب را از میان بردارید.»
۲_ خود را از قرارداد رها سازید « یک تصویر زیبا، در حالتی از ظرافت و زیبایی به وجود می آید. زیبایی هنگامی خود را نشان می دهد که فارغ از هر قید و بند و قراردادی باشد. مانند کودکی که به تازگی مشغول کشف جهان پیرامونش است.»
۳_ ماجراجویی خود را آغاز کنید
«بازی عکاسی این است که به پیش بروید و اجازه دهید که ماجراجویی شما را با خود ببرد. مانند انداختن بادبان قایق بادبانی.»
۴_ سلیقه خود را دنبال کنید
«هرگز چیزی را تحمل نکنید.
اگر از موضوعی عکاسی کنید که به آن علاقه ای ندارید، تصاویرتان حالت شاعرانه خود را از دست خواهد داد.
همیشه به دنبال سلیقه خود باشید.
شما زندگی هستید و زندگی چیزی است که شما انتخاب می کنید. چیزی را که دوست ندارید، اصلا نگاه نکنید. شما تنها معیار هستید.»
۵_ در تلاش برای انطباق با جهان تجاری باشید
« یکی از چیزهایی که سرجیو لارین برای آن تلاش کرده، درک این حقیقت بوده که چگونه باید زندگی اش را از طریق عکاسی بگذراند.
و نه تنها این موضوع بلکه او در تلاش برای فهمیدن این امر نیز بوده که آیا می خواهد کار تجاری انجام دهد یا خیر.»
۶_ تنهایی خلاقانه ای داشته باشید
۷_ از شهرت اجتناب کنید تراژدی یک عکاس این است که وقتی به سطح مشخصی از حرفه ای بودن یا شهرت رسید، بخواهد به کارش بدهد اما موفقیتی نداشته باشد.
بیشتر بخوانید
نگاهی به آثار مارک ریبو عکاس- خبرنگار فرانسوی
