گفتگو با استفان لاوو« عکاس پرتره »
استفان لاوو (Stéphane Lavoué) عکاس پرتره فرانسوی که در سال ۱۹۷۶ در مولوز شهری در فرانسه متولد شده است. او برنده جایزه مسابقه عکاسی Niépce 2018 شده است.گفتگوی کوتاهی در مورد زندگی و کار اوانجام دادیم.
اولین مشوق شما در عکاسی چه کسی بود؟
استفان لاوو _ من در آمازونای برزیل زندگی می کردم و به عنوان یک مهندس چوب کار می کردم که مجموعه عکسهای کارگران معادن طلای ازسباستیائو سالگادو را که در فاولاهای شهری که در آن زندگی می کردم پخش شده بود ، و همین باعث شد به عکاسی علاقمند شوم
چرا و چگونه از مهندسی چوب به عکاسی روی آوردید؟
من هرگز در کارم احساس راحتی نمی کردم. یک شرکت سرمایه دار که با منابع طبیعی منطقه تجارت میکرد. من یا باید با فساد ، نژادپرستی و مذهب کنار می آمدم یا دنبال چیز دیگری می گشتم از درون به من آرامش بده که مجبور شدم به فرانسه برگردم و ی تغییری در زندگیم بدهم
اولین عکس را که گرفتید به یاد دارید؟ چی بود؟
پدر و مادرم به من یک دوربین کوچک کداک هدیه دادند اولین بار ، در زمان کودکی ، اولین عکسبرداری را داشتم ، اما اولین تصویری که مرا به یک عکاس حرفه ای تبدیل کرد ، در سال ۲۰۰۱ در پاریس گرفته شد. من در یک کنفرانس مطبوعاتی ژان ماری لوپن بودم و برای پرژه دانشگاهم از این کنفرانس عکاسی کردم . در نهایت تنها با نامزد جبهه ملی در دفتر او تنها شدم و یک سری عکس از او گرفتم. یکی از آنها در یک وب سایت منتشر شد و روز بعد دریک روزنامه فرانسوی “آزادی” چاپ شد.
کارهای شما از پروژه های شخصی تا پرتره ها متغیر است ، چگونه خود را به عنوان یک عکاس تعریف می کنید؟
عکاسی پرتره بخشی از کار شخصی من است. ده سال روی این سبک شخصی کار کردم و توسعه دادم بعد از ۲۰۱۳/۲۰۱۴ احساس کردم که لازم است ژانرهای دیگرعکاسی روبرو شوم.با استفاده از تجربه های که درپرژه های عکاسی بدست آورده بودم و آموخته بودم برای عکاسی خبری در روزنامه ها و مجلات به کار گرفتم این همان چیزی بود که به عنوان عکاس حرفه ای در ایالت ورمونت آمریکا امتحان کردم.
به کدام مجموعه کارت بیشتر افتخار می کنید؟
کارهایم به هم وصل هستند و من مسیر طولانی برای ساخت آنها طی کردم هم پرتره هم پروژه های شخصی ، لحظات متفاوتی در زندگی من به وجود آورده اند برای عکاسی در پاریس زندگی شلوغ و هیجان انگیزی داشتم. برای پرژهای شخصی مجبور بودم غربی فرانسه سفر کنم ، ولی اکنون با عکاسی تجاری فاصله بیشتری دارم و وقت بیشتری برای کارهای دیگر دارم.
شما در بسیاری از کشورها سفر کرده اید ….
من قبلاً در بچگی در سنگال زندگی کردم. به آفریقا رفتم تا اولین مجموعه هایم را عکاسی کنم. نیجر و شهر آگادز را به یاد می آورم که ۲ ماه در آنجا بودم. اکنون این منطقه کاملاً خطرناک برای سفر شده است من تمام سال را در سفر گذراندم: ایتالیا ، ایرلند ، چین ، کوبا ، کلمبیا ، ایسلند ، ایالات متحده آمریکا و ژاپن.
بزرگترین چالش شما تاکنون چیست؟
هر پروژه جدیدی را شروع میکنم هر بار با یک افسردگی می گیرم که من قادر به ایجاد آن نخواهم بود. وقتی شروع به کار میکنم ، تصاویر پس از تصاویر وقتی موفق می شوم دوباره اعتماد به نفس پیدا میکنم…
استفان لاوو آیا تنها سفر می کنید؟
بستگی به پروژه دارد. برای پرژه شرکت فرانسه ، با یک گروه ۶ نفره سفر کردیم! اما بله ، من معمولاً تنها سفر میکنم.
چگونه برای سفرهای خود آماده می شوید؟
من آماده سازی را دوست ندارم …
آیا احساس می کنید برای گرفتن پرتره دقیق باید با افرادی که از آنها عکس می گیرید باید ارتباط احساسی داشته باشید؟
این ارتباط احساسی نیست ی گفتگو بین عکاس سوژه است باعث می شود دکمه انتشار شاتر را فشار دهم!
به یک عکاس جوان که دوست دارد عکاس پرتره شود چه توصیه ای می کنید؟
من مشاوره دادن نصیحت کردن دوست ندارم و خودم هم دوست ندارم ، هر دوره از زمان بسیار متفاوت است و روش های متفاوت خودش را دارد.
آیا شما عکس مورد علاقه دارید؟ کدام یک است؟
بله . از آخرین کار من ، تصویری از یک گاوچران چینی در هونان (گله‌بان‌های سنتی) و منظره ای از پل بروکلین در نیویورک
از چه تجهیزاتی استفاده میکنی؟
سالهاست از Leica M digitalاستفاده میکنم
آیا زمان زیادی را صرف ویرایش کارهای خود می کنید؟
نه ، اما ویرایش مجموعه ای از آثار برای نمایشگاه ها یا کتاب ها زمان زیادی طول می کشد. چون من در انتخاب بسیار مشکل دارم
پروژه های آینده شما چیست؟
کتاب جدید Les Mois Noirs (ماه های سیاه) در آوریل منتشر شد. من ۴ نمایشگاه در آوریل ، مه و ژوئن ۲۰۲۰ برنامه ریزی کردم اما همه چیز به دلیل Covid19 متوقف شده است.
اگر شما یک عکاس نبودید ، چه کاری انجام می دادید؟
موج سواری
مورد دیگری که دوست دارید به دوستدارانت بگوید؟
در امان باشید ، صبور باشید!
