چگونه می توان عکس های عالی از پرندگان گرفت؟
عکاسی از پرندگان آسان نیست،پرندگان سوژه های پرتحرک و سریع هستند .
ممکن است در درختان پنهان شوند و هرچه نزدیکتر شوید ، احتمال ناپدید شدن پرنده بیشتر می شود.
پرندگان در طبیعت یکی از موجوداتی هستند که سرعت حرکت بالایی دارند و این موضوع باعث شده تا این موجودات برای عکاسی سوژه‌های جذابی باشند.
با تمرین و تکرار می‌توان عکسهای بسیار زیبایی از پرندگان گرفت.
تجهیزات دوربین :
تجهیزات عکاسی، مهمترین قسمت عکاسی از پرندگان وحشی است.
صحبت عکاسی از پرندگان با دوربین های کامپکت یا DSLR با لنز واید را فراموش کنید ، مگر پرندگانی مانند اردکها و غازها که ترسی از مردم ندارند و شما می توانید به آنها نزدیک شده و عکاسی کنید.
اگر میخواهید از پرندگان وحشی عکس بگیرید خودتان را برای خرید یک DSLR سریع، با یکی دو لنز تله فوتو آماده کنید.
چه DSLR هایی مناسب عکاسی با سرعت عمل بالا هستند؟
پیشنهاد من یک دوربین سریع با حداقل سرعت شاتر ۱/۲۰۰۰ ثانیه و توانایی عکاسی پیاپی بین ۶ تا ۹ فریم بر ثانیه می باشد.
اگر میخواهید به بهترین نتیجه دست یابید به یک سیستم اتوفوکوس خوب که فوکوس سریعی به شما بدهد نیز نیاز دارید.
اگر شما هم اکنون یک DSLR سطح مبتدی دارید به این معنا نیست که نمی توانید از پرندگان عکاسی کنید فقط به این معنی است که ممکن است از رسیدن به ثبت های خوب باز مانید. چرا که دوربین شما به اندازه کافی سریع عمل نمی کند.
مهمترین نکته ای که باید مد نظر داشته باشید این است که دسترسی به فوکوس سریع (چه در دوربین چه در لنز)، خیلی مهمتر از قابلیت عکاسی پیاپی دوربین (تعداد فریم بر ثانیه) است.
لنز:
یکی از تجهیزات بسیار ضروری که برای عکاسی از پرندگان مناسب است، لنزی بافاصله کانونی بسیار طولانی است. هر چه لنز شما فاصله کانونی بیشتری داشته باشد شما وضوح بیشتری نیز در تصویر خوددارید، البته باید به این نکته نیز توجه کرد که هر چه لنز شما فاصله کانونی طولانی‌تری داشته باشد حمل‌ونقل آن نیز سخت‌تر می‌شود و لنز سنگین‌تر می‌شود، پس بهتر است اگر برای عکاسی از پرندگان به طبیعت می‌روید بهتر است که یک لنز تله‌فتو سنگین را با خود به همراه ببرید.
لنز ۳۰۰-۷۰ میلی‌متری یکی از بهترین گزینه‌ها برای عکاسی از پرندگان در فضای بیرونی است که هم از فاصله کانونی خوبی برخوردار است و هم سبک است.
اما اگر شما ترجیح می‌دهید با یک لنز فیکس تصویربرداری کنید، لنزهای ۳۰۰ میلی‌متری و ۴۰۰ میلی‌متری فیکس از بهترین گزینه‌ها برای این ژانر از عکاسی هستند.
یکی از مزیت‌هایی که لنزهای سبک‌تر نسبت به لنزهای سنگین‌تر دارند این است که لنزهای سبک‌تر را می‌توان به‌راحتی حمل‌ونقل کرد و از لرزش بیش‌ازحد دست در شرایط سخت نیز جلوگیری می‌کند
اما اگر مجبور به استفاده از لنزهایی با وزن بسیار زیاد هستید و الزام در استفاده از نوع لنز خاصی دارید می‌توانید از تک‌پایه‌ها استفاده کنید، تک‌پایه‌ها تسلط بیشتری برای کنترل لرزش دست به شما می‌دهد.
اگر می خواهید عکس های کلوزآب خیلی واضح و شارپی بگیرید باید یک لنز زوم ماکرو داشته باشید.
وقتی به طبیعت می روید تا این عکس های ماکرو را بگیرید به این های نیاز پیدا می کنید. یک لنز تله فوتو با حداقل دریچه دیافراگم f/3.5 یا f/4. تک پایه یا سه پایه.
تنظیمات دوربین:
استفاده از سرعت سریع شاتر خصوصا برای پرندگان در حال پرواز و پرندگان کوچک که حرکات سریع دارند بسیار مهم و حیاتی است چرا که شما تاری حرکت را در ادیت نمی توانید برطرف کنید.
در برخی از موقعیتها، عکاسان با سرعت شاتر کندتری عکاسی می کنند تا بالهای پرنده اندکی حالت محو و تار داشته باشد تا حس حرکت را القاء کنند.
اما در حالت های دیگر، شما تمایل دارید پرنده را کاملا فریز و ثابت نگه دارد تا رفتار پرنده را کاملا فریز داشته باشید.
برای رسیدن به این منظور، من معمولا سرعت شاتر حداقل روی ۱/۱۶۰۰ تا ۱/۸۰۰ قرار میدهم.
اکثر دوربینهای SLR این مودها را دارند: “Manual”, “Shutter Priority”, “Aperture Priority” , Program”.
مودی که من اکثرا در عکاسی هایم از پرنده ها استفاده می کنم “Aperture Priority” یعنی حالت تقدم (تقدیم دیافراگم) است.
در عکاسی با مود تقدم اپرچر گزینه ی Auto-ISO را در حداقل سرعت شاتر ۱/۸۰۰ تنظیم کرده و کاملا باز عکاسی می کنم یعنی با حداکثر اندازه اپرچر(دیافراگم).
یک نکته خوب درباره ی عکاسی با تقدم اپرچر این است که اگر نور خیلی زیاد باشد سرعت شاتر روی یک عدد بیشتر تنظیم می شود اما اگر شرایط نوری بد شود خصوصیت Auto-ISO ی دوربین ایزو را زیاد می کند و سعی می کند که سرعت شاتر را تا آنجا که ممکن است روی آن چیزی که از قبل تنظیم کرده اید نگهدارد.
اگر ایزو به بالاترین مقدارش رسیده باشد اما هنوز نوری کافی نباشد خب واضح است که سرعت شاتر را کاهش می دهد تا میزان نوردهی را ثابت نگه دارد.
دلیل دیگر استفاده از مود تقدم اپرچر، توانایی سریع در تغییر اپرچر لنز برای ثبت ناحیه بزرگتر (به لحاظ عمق میدان) و کنترل بوکه است. برای مثال: من نزدیک یک پرنده ایستاده ام و با f/4 و کاملا باز عکاسی می کنم در این حالت عمق میدان خیلی باریکی دارم و اگر روی چشمان پرنده فوکوس کنم ممکن است نتوانم قسمت پشت و دم پرنده را با شارپنس کامل ثبت کنم. با افزایش اندازه اپرچر به یک مقدار بالاتر، می توانم عمق میدان بیشتر داشته باشم و پرنده را با جزییات کامل ثبت کنم.
من شخصا مود تقدم شاتر را برای عکاسی از پرندگان مناسب نمی دانم چراکه دوست ندارم دوربین اندازه اپرچر را برای من تنظیم کند.
به خاطر اینکه وقتی من با سرعت شاتر بالا عکاسی می کنم به احتمال خیلی زیاد همیشه اپرچر در حالت کاملا باز قرار می گیرد، بنابراین در این مود من نقطه ای را که عکاسی می کنم به درستی نخواهم دید.
در بدترین حالت اگر شرایط نوری به سرعت تغییر کند ( مثلا پرنده از یک ناحیه باز به یک ناحیه سایه دار در شاخه یک درخت برود) از آنجاییکه دوربین روی مود تقدم شاتر تنظیم شده است و بنابراین همیشه روی سرعت شاتری که از قبل تنظیم شده عکس خواهد گرفت، عکس ممکن است کم نور ثبت شود حتی وقت خصوصیت Auto-ISO روشن باشد.
فوکوس :
فوکوس کردن یکی از بخش‌های مهم در عکاسی از پرندگان است البته انتخاب سرعت شاتر به تجهیزات شما نیز بستگی دارد.
بسیاری از لنزها از فوکوس سریع‌تری برخوردار هستند و حتی در برخی دوربین‌ها ما شاهد گزینه لرزش گیر جدا بر روی بدنه دوربین هستیم که این گزینه به کنترل بهتر کمک می‌کند.
اگر از حالت فوکوس اتوماتیک استفاده می‌کنید این حالت را به continuous focus تغییر دهید. این حالت حرکت سوژه را مورد فوکوس قرار می‌دهد. اگر تسلط بالایی بر دوربین خود داشته باشید حتی استفاده از حالت فوکوس دستی نیز می‌تواند بسیار مؤثر باشد.
دکمه‌ای بر روی لنز شما وجود دارد با عنوان AF/MF که این کلمات مخفف فوکوس دستی و فوکوس اتوماتیک هستند. اگر بیاموزید که باحالت فوکوس دستی فوکوس کنید می‌توانید به نتایج بسیار بهتری نیز دست پیدا کنید.
یکی دیگر از روش‌هایی که می‌توانید در این روش استفاده کنید، حالت پیش‌ساخته است، شما می‌توانید یک موقعیت را به‌عنوان موقعیت ثابت خود استفاده کنید و دوربین و سه‌پایه و کادر، همه‌چیز را تنظیم کنید و صبر کنید تا پرنده در آن موقعیت قرار بگیرد، در این حالت شاید کمی صبر نیاز باشد ولی مطمئن باشید صبر شما نتیجه بسیار خوبی خواهد داشت.
ترکیب‌بندی:
هنگام عکاسی از طبیعت از پس‌زمینه غافل نشوید، پس‌زمینه در عکاسی از پرندگان بسیار مهم است و به‌عکس شما معنی می‌دهد، پس نباید از پس‌زمینه غافل شد.
گاهی اوقات عکاس بیش‌ازحد بر روی سوژه تمرکز می‌کند و از پس‌زمینه غافل می‌شود، نباید از این موضع غافل شد و باید از بافت خوبی برای پس‌زمینه محو استفاده کرد.
پیدا کردن جای پرندگان :
اکنون که تجهیزات خود را آماده و تنظیم کرده اید باید پرندگان را برای عکاسی پیدا کنید از شایع ترین آنها مانند فنچ، گنجشک، سینه سرخ شروع کنید که به مردم عادت دارند و در همکاری کردن با شما ایرادی نمی بینند و برای عکاسان ژست می گیرند.
باید سعی کنید با عکاسی از آنها در حالات مختلف ( هنگام نشستن بر روی شاخه،غذا خوردن،خوابیدن،پرواز ) بعضی از مهارتها و تکنیک ها را در خود پرورش دهید. بهترین زمان عکاسی از پرندگان صبح زود یا نزدیک غروب است. بطور معمول صبح زود بهترین زمان عکاسی از پرندگان است که بطور کاملا فعال در جستجوی غذا برای خودشان و بچه هایشان هستند.
پس سعی کنید بیرون بروید و از پرندگان محلی عکاسی کنید
اگر مشکلات شارپنس یا فوکوس دارید بهترین راه برای بهبود آنها، تمرین زیاد است.
نکاتی در عکاسی از پرندگان :
دوربین خود را با کاور های همرنگ طبیعت بپوشایند.
لباس‌هایی را بپوشید که همرنگ طبیعت هستند و از رنگ‌های بسیار شاد پرهیز کنید.
سعی کنید با آهنگ بسیار آهسته به پرنده نزدیک شوید تا پرنده پرواز نکند.
صدای شاتر شما هر چه کمتر باشد بهتر است، سعی کنید به‌وسیله ابزاری صدای شاتر خود را تا حد امکان کم کنید.
وقتی به پرنده نزدیک می شوید به آن خیره نشوید. حیوانات عموما ارتباط مستقیم چشمی را به عنوان تهدید تلقی می کنند و به محل اصلی خود فرار می کنند.
سعی کنید وقتی پرنده به شما نگاه می کند قدم بر ندارید ،بهترین زمان نزدیک شدن هنگامی است که پرنده به اطراف نگاه می کند یا سرگرم انجام کاری است.
حرکت ناگهانی نداشته باشید اگر نیاز است دوربین را بالا بیاورید و عکس بگیرید، این کار را بسیار آهسته انجام دهید.
عکاسی از پرندگان :
۱- با سرعت های شاتر بالای ۱/۸۰۰ عکاسی کنید تا پرنده به خوبی فریز شود. برای پرندگان در حال پرواز و صحنه های سریع، سرعت شاتر بالای ۱/۱۶۰۰ استفاده کنید. برای پرندگانی که روی شاخه نشسته اند و عملی انجام نمی دهند، شما می توانید از سرعت های ۱/۲۵۰ تا ۱/۸۰۰ با ایزوی کمتر استفاده کرده تا به کیفیت بهتری در تصویر برسید ( یک سه پایه یا تک پایه برای سرعت های شاتر کندتر قویا توصیه می گردد)
۲- همیشه روی نزدیک ترین چشم پرنده فوکوس کنید.
داشتن یک دم یا قسمتهای دیگری بصورت تار قابل قبول است، اما همیشه حداقل لازم است یک چشم در فوکوس و شارپ باشد.
برای پرنده های در حال پرواز، رو سر یا سینه پرنده، که کنتراست بهتری برای سیستم اتوفوکس دوربین دارند، فوکوس کنید.
۳- بک گراند را به دقت انتخاب کنید تا به یک بوکه نرم دستیابی پیدا کنید. عکسهایی که سوژه های نمایانی در پشت پرنده دارند به اندازه ی عکسهایی با بکگراند نرم، خوشایند نیستند.
۴- صبور باشید و منتظر بمانید تا پرنده یک عمل طبیعی انجام دهد.
عکسهای شامل یک پرنده نشسته بر روی شاخه کسل کننده هستند، بنابراین سعی کنید بجای این صحنه، یک عمل جالب را ثبت کنید.
۵- هر زمانی که برایتان ممکن است از یک مخفی گاه (سنگر) استفاده کنید.
یکی از بهترین مخفی گاه ها اتومبیل شماست که می توانید بدون ترساندن پرنده، تا حدی زیادی به آن نزدیک شوید.
پرندگان عموما از اتومبیل ها نمی ترسند و شما می توانید تقریبا به آنها نزدیک شوید و چند شات حیرت انگیز را ثبت کنید.
۶- سعی کنید خودتان را در موقعیتی قرار دهید که پشت به خورشید باشید.
گاهی داشتن خورشید در سمت چپ یا راست عکس، اوکی است اما بودن خورشید در پشت سر به شما نور بهتری ارائه می دهد.
۷- در روزهای ابری سعی کنید از پرندگان در حال پرواز عکاسی نکنید.
عکسهای پرندگان با بکگراندهای سفید و خاکستری خوب نیستند و سر و کله زدن با آنها در مرحله پس از تولید ( ویرایش ) سخت است.
۸_با فرمت RAW عکاسی کنید در هنگام دستکاری و ویرایش آنها در فتوشاپ و لایت روم می توانید به بهترین نتایج برسید، از آنجاییکه طیف گسترده ای از رنگها را دارید می توانم روی آنها کار کنید و به حداکثر کیفیت در تصویر برسید.
