رابطه عکاسی با معماری پس از جنگ جهانی دوم

معماری یکی از ماندگارترین نشانه های حضور ما روی کره زمین از موضوعاتی است که عکاسی از آغاز تا به حال همیشه به آن پرداخته است. نمایشگاه ساختن جهان ها به بررسی رابطه عکاسی و معماری در دوران پس از جنگ جهانی اول می پردازد، دهه سی میلادی نقطه آغاز این نمایشگاه است دورانی که شاهد رشد بی سابقه در صنعتی شدن مدرنیزه شدن جهان بود بحران اقتصادی در پی رکود بزرگ در آمریکا تاثیر ویران کننده ای در چهار گوشه دنیا داشت.

برنیس ابوت Berenice Abbottدر چنین فضایی از شک تردید در نیویورک مشغول به کار بود او با استقبال از مدرنیته فضا و روحیه آرمانی آن زمان را در آثارش باز تاب داد.

برنیس ابوت هنرمند آمریکای که در دهه بیست به پاریس مهاجرت کرد او هنر عکاسی را که وقتی دستیار من رِی
(Man Ray) در پاریس بود آموخت ، برنیس ابوت زمانی که در پاریس بود با عکاسی به نام اوژن آتژه(Eugène Atget)دوست شد .

اوژن آتژه به عکاسی کردن از خیابانها و فرهنگ پاریس در زمانی که شهرداشت تغییر می کرد مشهور است وقتی اوژن آتژه در گذشت برنیس ابوت به نیویورک برگشت همان موقع او شیفته شهر نیویورک شد که داشت با سرعت زیادی تغییر میکرد، برنیس ابوت هم میخواست این تغییرات را ثبت کند همان طورکه اوژن آتژه تغییرات پاریس را ثبت کرده بود ، به این ترتیب او با خودش یک شیوه نوع برای نگاه کردن به دنیا به وسیله عکاسی را به ارمغان آورد.

عکس نمایی از شب برنیس ابوت یک اثر اندیشه آفرین است او می دانست این عکس به خصوص را فقط می شود در یک روز از سال گرفت برای همین برنیس ابوت این عکس را در کوتاهترین روز زمستان گرفت او به بالای ساختمان امپایر استیت رفت و عکس را بین ساعت ۴٫۵ – ۵ غروب گرفت در تاریکترین روز سال نتیجه اش یک تصویر دراماتیک شد چراغ ها روشن هستند و شهر پراز شور هیجان.

برنیس ابوت کارهای اوژن آتژه را به واکر اوانز «Walker Evans» معرفی کرد نگاه واقع بینانه اوژن آتژه به واکر اوانزکمک کرد تا صدای خاص خودش را پیدا کند وقتی از واکر اوانزخواسته شد تاثیر های رکود بزرگ را ثبت کند او به عکاسی معماری از فضاهای ویران شده جنوب آمریکا (نیمه تاریک آمریکا) پرداخت.

دراثر اتاق صبحانه واکر اوانز سعی کرد شکوه و عظمت جنوب آمریکارا تجسم کند، اتاق صبحانه اثر واکر اوانزعکس بی نهایت زیباست اما در عین حال غم انگیز هم هست این عکس یک اتاق صبحانه در یک مزرعه بزرگ را نشان میدهد این ساختمان با استفاده از سود اقتصادی دوران برداری ساخته شده بود ، وقتی واکر اوانز آن را پیدا کرد آن ساختمان متروک و رها شده بود چیزی که او در این عکس نشان می دهد روح گذشته است روحی که کمک کرد تا اینجا ساخته شود او این کارا به روش خیلی سر راست انجام دادو چند نسل از عکاسها را در آمریکا و اروپا را تحت تاثیر قرار داد.

در سالهای پر رونق دهه پنچاه میلادی معماری مسکونی مدرن همراه با ایده های جدید و سبکهای جدید زندگی مطرح شد ، عکاسهای تجاری مثل جولیوس شولمن (Julius Shulman) به عکس برداری از خانه های مدرن لس آنجلس پرداختند خانه های که بازگو کننده نگاها ، امید و آرزوهای عصر بودند ، اما پررژه مدرنیته فقط محدود به جهان غرب نبود با فرو پاشی امپراطوری های اروپایی خیلی ازکشورها موفق به کسب استقلال شدن اولین نخست وزیر هند مستقل ازلو کوربوزیه (Le Corbusier) معمار سویسی فرانسوی خواست تا چندیگار طراحی کند لوسین هرو عکاس فرانسوی بلغاری از آن عکاسی (معماری ) کرد.

لو کوربوزیه پدر معماری مدرن بود از او خواسته بودن چندیگار را بسازد از او خواسته بودن ساختمانها و این شهر در هند را به عنوان نمادی از دموکراسی طراحی کند.

لوسین هرو دوبار به هند سفر کرد تا از ساختمانهای چندیگار عکاسی معماری کند وقتی در حال ساخت بود و وقتی که تمام شد ،او کارش را از فاصله زیاد شروع می کرد و به تدریج به ساختمان نزدیک میشود برای همین عکسهای از دیوان عالی عدالت ۱۹۵۲ مردی را نشان میدهدکه دارد در فضایی آنجا راه میرود ، اما این عکسها نشان دهنده توجه لوسین هرو به نور ، سایه و زاویه های دراماتیک اند او از سینمایی آلمان الهام گرفته بود و این رو میشود در عکسها دید.

او عکسهای زیادی گرفت و آنها را به لو کوربوزیه نشان داد لوسین هرو در نمایشی با عنوان “لوکوربوزیه در هند” یک نگاه بسیار صمیمانه از پدر خوانده ی مدرنیسم و اثرش در هند ارائه کرد.

از سال ۱۹۹۳ عکاس خود آموخته لوسین هرو کار خود را با لوکوربوزیه در مستند کردن پروژه ها ی او تا زمان مرگ این معمار تک رو در سال ۱۹۶۵ آغاز کرد.

در طول ۱۶ سال آنها با یکدیگر کار کردند.هرو هزاران عکس از پروژه های لوکوربوزیه در سرتاسر دنیا گرفته است. در طول مسافرت لوکوربوزیه در هند در سال ۱۹۵۵ و ۱۹۶۱ گرفته شده است.

در طول این زمان او از انجمن ساختمان احمد آباد (۱۹۵۱) و ویلا شودهان (۱۹۵۱) و هم چنین در چندیگار از دیوان عالی عدالت (۱۹۵۲) ، ساختمان دبیرخانه(۱۹۵۲) کاخ مجلس(۱۹۵۵) که لوکوربوزیه آن را بزرگترین اثرش می داند, عکاسی معماری کرد.

در دهه های ۱۹۶۰_۱۹۷۰ فضایی فرهنگی و ایدئولوژیک شاهد تغییرات زیادی بود ، عکاسها به دنبال بازتاب تجربه های روزانه در جهان ساخته شده بودن بسیاری از این نسل عکاسان به دنبال کار کردن به سبک مستند “واکر اوانز” بودن.

عکاسان آلمانی برنارد ” برند” و هیلا بشر به دنبال حفظ خاطره ساختمان های صنعتی بودن ساختمانهای که بارکورد عصر اقتصادی منحدم می شوند ، برند و هیلا بشر طی پنج دهه به عکس گرفتن از ساختمانهای صنعتی در آلمان و اروپا پرداختند.

در نمایشگاه ساختن جهان ها شامل بیست یک عکس از برج های منبع آب است، اینها به زمان حال مرتبط است و همشون فقط یک کار می کنند، آب نگه میدارند! و با وجود این برج های که میبینید متنوع هستند وقتی در این اثر به آنها نگاه میکنیم میشود به نوعی تفاوتها محلی را درک کرد ، میشود الهامات معماری بی تفاوتش را دید ، میشود پیشرفتهای فناوری در ساختن این برج ها را در دهه های مختلف دید، میشود فهمید معماری و فرم در هر جا با جای دیگه فرق دارد.

معماری این قدرت را داردتا احساس ما را درباره یک مکان را متحول کند هیروشی سوگیموتو از ساختمانهای مهم عکسهای خارج از فوکوس می گیرد ، او از ما میخواهد خاطراتی که این ساختمانها در بر دارند را تجسم کنیم ، اما آندریاس گورسکی در آثارش توجه ما را به رفتار های جمعی در شهر های بزرگ جلب می کند.

در طول قرن بیستم شهر نشینی یکی از موضوعات محبوب عکاسهای آمریکایی و اروپایی بوده اما حالا موجهای جدید از شهر نشینی در آسیا و آفریقا در حال شکل گرفتن است.

نادو کاندر Nadav Kander’s در آثارش در باره چین سبک والای نقاشان (یک نوع سبک در نقاشی)رومانتیک قرن نوزدهم را به کار میگیرد تا تاثیرات شدید و بی رحمی انقلاب صنعتی را به تصویر بکشد .

عکسهای نادو کاندر از رودخانه یانگ تسه یک دستاورد بزرگ است او چند بار به چین سفر کرد و دگرگونی عظیمی که این کشور با مدرن شدن تجربه می کرد ثبت کرد .

رودخانه یانگ تسه با ساخته شدن سد سه دره (بزرگ‌ترین نیروگاه جهان) خیلی عوض شد هزاران دهکده جابجا شدن میلیونها نفر مجبور به ترک خانه هایشان شدن موضوعی که” نادو کاندر ” در عکسهایش به آن میپردازد این است که چطور مردم و شهروندان چین خودشان را با شرایط و محیط جدید تطبیق می دهند.

عکس یازدهم ازمجموعه “چونگ‌چینگ” مردم در حال ماهیگیری در رود خانه یانگ تسه نشان میدهد در حالی که در پشت سرشان در حال ساخت یک پل عظیم است .

این پل بزرگترین پل در نوع خودش در جهان است اگر خوب نگاه کنیم زنی را در که در گوشه پایین و چپ عکس است یک ماسک روی صورتش دارد ، این منظره رومانتیک در واقع آلودگی هواست نتیجه صنعت که داره به این منطقه روستایی می رسد اینکه ماسکش مقابله با بخش شدن بیماری است یا برای اینکه دود را تنفس نکنند برای بیننده مشخص نیست ولی نشان می دهد همه چیز انقدر زیبا و دست نخورده که اول به نظر میرسه نیست.

عکاسان نمایشگاه ساختن جهان ها از معماری به عنوان دریچه ای برای نگاه به جهان استفاده می کنند آنها از ما دعوت میکنند تاریخ را از دید معماری ببینیم تا خودمان را بهتر بشناسیم و آیند مورد نظرمان را تجسم کنیم.