استنلی کوبریک ” عکاس و کارگردان “
استنلی کوبریک عکاس و کارگردان در سال ۱۹۲۸ در منهتن نیویورک در یک خانواده چهار نفره به دنیا آمد.علاقه استنلی کوبریک به عکاسی از ۱۳ سالگی شروع شد که پدرش یک دوربین گارفلکس به او هدیه داد.
در دوران دبیرستان، کوبریک با دوربین هدیه پدرش به‌طور جدی به عکاسی پرداخت و به عنوان عکاس رسمی مدرسه شناخته شد.
وی بعد از فارغ‌التحصیلی، عکس‌های خود را برای مجلهٔ نیویورکی لوک فرستاد.
کوبریک نخستین عکس حرفه ای خود را وقتی گرفت که ۱۷ سال داشت و با آن توانست در مجله «لوک» شاغل شود و به سرعت در آن پیشرفت کند.
او بیشتر به موضوع‌های انسانی توجه داشت ؛ نیویورک در آن زمان در اوج قدرتش در دوران پس از جنگ جهانی دوم بود و از همین جا بود که کوبریک به عکاسی خیابانی پرداخت و از پسر‌هایی با کفش‌های براق در کلوپ‌های شبانه تا جوانان در قطار‌های زیرزمینی عکاسی کرد.
یکی از سوژه‌های او والتر کارتیه بوکسور بود که بعدا سوژه اولین فیلم کوبریک شد که مستندی ۱۶ دقیقه‌ای با عنوان «روز مبارزه» بود.
پس از مدتی به بازی حرفه‌ای شطرنج روی آورد و در همین حال فروش عکس به مجلهٔ لوک را نیز ادامه می‌داد
او در سال ۱۹۴۶ به عنوان یکی از خبرنگاران تمام وقت مجله شناخته شد.
در شش سال فعالیت کوبریک در مجلهٔ لوک او عکس‌های بسیاری از وقایع آمریکا گرفت و از طریق قاب دوربینش، قصه‌هایی را تعریف کرد که زیبایی چشم‌نوازی داشتند.
استنلی می گفت : “مجلۀ Look، برایش دانشگاه بوده و عکاس ها همکلاسی‌هایش بوده‌اند و شهر کلاس درسش بوده است “
دونالد آلبرخت، از موزه شهر نیویورک، می‌گوید: کوبریک جوان سراغ ساکنین جالب نیویورک می‌رفت و با عکاسی‌اش داستانشان را نقل می‌کرد ،از زندگی خیابان های نیویورک گرفته تا شکوه کلوب‌های شبانۀ شهر.
مسیر آیندۀ او را از همین عکس ها می‌توان تشخیص داد: “نمی‌توانی به این عکس ها نگاه کنی، بدون اینکه حدس بزنی که عکاسشان قرار است فیلم ساز شود.”
او در این سال‌ها با «توبا متز» ازدواج کرد و به دهکدهٔ گیرینویچ واقع در نیویورک نقل مکان کرد.
او با دیدن فیلم‌های سینمایی در نیویورک، تحت تأثیر کارگردانی قرار گرفت.
استنلی کوبریک کارگردان و تهیه‌کننده آمریکایی بود بیشتر فیلم‌هایش اقتباس ادبی هستند و معمولا جنجالی بودند و با ستایش منتقدان روبه رو می‌شدند.
او به نمایش درآوردن همه جزییات دقیق در فیلم‌هایش معروف بود به همین دلیل در ۴۸ سال فعالیت کارگردانی‌اش تنها ۱۳ فیلم بلند ساخت.
کوبریک از معدود کارگردان‌های کمال‌گرا در تاریخ سینما به‌شمار می‌آید وی در هفتم مارس سال ۱۹۹۹ بر اثر حمله قلبی درگذشت.
کوبریک بیشتر با کارگردانی شناخته شده است تا عکاسی ، در حوزه عکاسی می‌توان درس‌های زیادی را از کوبریک آموخت که در ادامه نکاتی که میتواند به بهتر شدن عکاسی به ما کمک کند باهم میخوانیم:
۱ _از کار دیگران بیاموزید
از دیدن فیلم‌های دیگران بسیار بیشتر از خواندن مطلب و مقاله در مورد زیبایی‌شناسی فیلم‌ها آموختم.
۲ _ تنها چیزی که نیاز دارید یک دوربین و قدرت خیال‌پردازی است
تمام چیزی که یک عکاس نیاز دارد یک دوربین و کمی خیال‌پردازی است. اغلب فکر می‌کنند که این غیرممکن است اما با موضوع به شدت ساده‌ای روبه‌رو هستیم. قدرت تصور و یک دوربین در دست، شما را تا نیمه راه جلو می‌اندازد.
۳ _اجازه دهید رمز و ابهام به کارتان وارد شود
شالوده فرم دراماتیک این است که اجازه دهید یک ایده بدون آنکه مستقیما القا شود، به باور مخاطب برسد.
وقتی چیزی را مستقیم می‌گویی، قدرت گیرایی خود را از دست می‌دهد اما زمانی که اجازه می‌دهی تا بقیه خودشان آن را کشف کنند داستان متفاوت می‌شود.
۴ _ شجاع باشید و فرصت‌ها را رد نکنید
یکبار در صحبتی که با استیون اسپیلبرگ داشتم، به من گفت فکر می‌کند که سخت‌ترین و چالش‌برانگیزترین قسمت ساخت یک فیلم، بلند شدن از تخت خواب و بیرون آمدن از اتومبیل باشد.
همه ما چنین حسی را تجربه کرده‌ایم باید شجاع بود و از فرصت‌ها استفاده کرد. شاید همان یکبار اتفاق بیفتند.
۵ _ بگذارید حس و غریزه‌تان راهنمای شما باشد
فکر نمی‌کنم نویسنده‌ها، نقاش‌ها یا فیلم‌سازان به این خاطر کار کنند که بخواهند چیز خاصی را بازگو کنند.
آن‌ها چیزی که حس می‌کنند را می‌خواهند نشان دهند.
از شکل‌های مختلف هنر خوش‌شان می‌آید، از کلمات، بوی رنگ، نگاتیو، تصاویر عکاسی‌شده یا از کار کردن با بازیگران لذت می‌برند.
فکر نمی‌کنم که هیچ هنرمند واقعی با یک نقطه نظر آموزشی پرورش پیدا کرده باشد و چنین نگاهی داشته باشد حتی اگر فکر کند که دارد.
بیشتر بخوانید
فلیکس نادار ” نابغه عکاسی قرن نوزدهم “
دایان آربس «تاثیرگذارترین عکاس قرن بیستم»
