فرانسیس فریت “اولین عکاس سفر”
فرانسیس فریت در ابتدای سال های ۱۸۵۰ به عرصه ی عکاسی پا گذاشت و به احتمال بسیار زیاد، در کنار اداره ی چاپخانه ای که مدیریت آن را تا ۱۸۵۶ برعهده داشت ، به عنوان فعالیتی فرعی بدین هنر (عکاسی در سفر) پرداخت . اندک زمانی بعد ، بدنبال سفرهای که بین ۱۸۵۷و۱۸۵۹ به خاورمیانه کرد ، به یکباره به موفقیتی چشمگیر دست یافت. به عنوان مالک بزرگ ترین موسسه ی عکاسی ، شهرتی ماندگار کسب کرد و از لحاظ مادی توفیق بسیار یافت .
در واقع سازمان انتشاراتی او موسوم به موسسه ی فرانسیس فریت و شرکا که در ۱۸۵۹ تاسیس شد ، به چنان پیشرفتی در کار خود نایل آمد که در زمینه عکاسی مبدل به بزرگ ترین ناشر جهان شد.
فرانسیس فریت (عکاس )در کانون خانواده ای اصیل رشد کرد. او همواره تعلق خاطر خود را نسبت به آرمان هایی که از طریق تربیت دوران کودکی در ذهنش شکل گرفته بود، حفظ کرد. تعلیم و تربیت فریت هم جنبه ی عملی داشت و هم جنبه ی نظری و او خود آموخته ای بود که در زمینه های بسیار تبحر پیدا کرد .
فریت زندگی سعادت مندانه و پر مشغله ای را پیش روی خود داشت . داستان های زندگی او که به نسل های بعدی رسیده حاکی از آن است که به همان اندازه که فعالیت های حرفه ای وی توام با موفقیت بوده ، زندگی خانوادگیش نیز سعادتمندانه سپری می شده است .
او اندک زمانی پس از آنکه ازآخرین سفر خود به خاورمیانه بازگشت و پس از آنکه موسسه فرانسیس فریت و شرکا را تاسیس کرد ، در ۱۸۶۰ با ماری آن روزلینگ پیمان ازدواج بست.
فرانسیس فریت (عکاس) به هنگام نخستین بازدید خود از مصر در سپتامبر ۱۸۵۶ مسیر رود نیل را رو به بالا پیمود و بازمانده های دیدنی تمدن کهن مصر را ستود و خود از آنها عکس گرفت .
بدان لحاظ که از شیوه ی کلودیون مرطوب استفاده می کرد ، ناگزیر بود طی سفر (عکاسی در سفر) تاریکخانه ای قابل حمل ، مواد شیمیایی ، صفحه های شیشه ای دست و پاگیر و شکستنی و نیز مجموعه ای از دوربین هایی را که به وی امکان می دادند در اندازه های مختلف کار کند، همراه ببرد. صفحه های شیشه ای باید درست پیش از نوردهی حساس می شدند و بدین خاطر، فریت در هر نقل و انتقالی ناچار بود لوزام بسیار دست و پاگیری را با خود ببرد.
از آنجا که مایل بود شرایط مسافرتش را آسان سازد ، به هنگام یکی از سفرهای خود کارگاهی ارابه ای راکه از انگلستان آورده شده بود ، همراه برد . این ارابه که از چوب درخت بید ساخته شده بود، هم تاریکخانه ی او بود و هم محل زندگیش .
از میان مشکلات عملی متعددی که فریت با آنها مواجه بود، باید به ویژه ازمشکل کارکردن در دماهای بالا یاد کرد ، آنچنان که بارها هنگامی که مشغول اندودن کلودیون بر روی صفحه های شیشه ای بود، این ماده به نقطه ی جوش رسید.
فریت در ژوئیه ی ۱۸۵۷ از نخستین سفر خود بازگشت و مجموعه ای از ۱۰۰ تصویر برجسته نما را از طریق موسسه “نگرتی و زامبرا” و نیز مجموعه ای از عکس های بزرگ را توسط انتشارات “توماس اگنیو” منتشر ساخت . این تصویر چنان موفقیت سریعی برای وی به ارمغان آوردند که موسسه “نگرتی و زامبرا” برآن شد که مخارج سفر دوم او را تامین کند.
فریت در نوامبر ۱۸۵۷ مجددا عازم سفر به خاور میانه شد تا سیر و سیاحت کامل تری در این منطقه انجام دهد. این بار از اماکن مقدس بیت المقدس ، بیت الحم و دمشق دیدن کرد واز مصر ، صحرای سینا ، فلسطین و سوریه گذشت .
در مه ۱۹۵۸ ، با مجموعه ی بزرگی از تصاویر منفی از این سفر بازگشت . این تصاویر تحت نظارت فریت چاپ شدند و به شکل عکس های برجسته نما از طریق موسسه ی “نگرتی و زامبرا” انتشار یافتند .
مردم با شورو شوق خاصی از این تصاویر استقبال کردند و از این رو فریت برآن شد که برای سفر سوم خود برنامه ریزی کند. در تابستان ۱۸۵۹ عازم مسافرت به مصر شد تا مسیر رود نیل را رو به بالا طی کند . این سفر اکتشافی فوق العاده ای بود و مایه شهرت او به عنوان عکاسی مکان نگار گشت.
فرانسیس فریت (عکاس ) طی سالهای ۱۸۶۰ سفرهای خود را به سراسر اروپا وجزایر بریتانیا آغاز کرد تا بر موفقیت های حاصل از مسافرت های خود به خاور میانه بیافزاید . بدین سان بنیادی را پایه گذاری کرد که بعدها مبدل به بزرگترین موسسه ی تصاوی مکان نگاشتی سراسر دنیا شد .
فریت مرتب سرگرم تهیه اسناد عکاسی درباره ی مناطق انگلستان بود و از آنجا که کارهای او دائما گسترش می یافت و تقاضا برای مجموعه عکس های او همواره رو به افزایش بود ؛ به زودی تصمیم گرفت عکاسانی را به سراسر اروپای غربی و حتی فراتر از آن اعزام نماید تا فهرست تصاویر موجود خود را که درهمان زمان هم مفصل بود، کامل تر سازد.
از آنجا که فریت وقت خود را هرچه بیشتر صرف سرپرستی کارهای خود می کرد و چندان به عکاسی نمی پرداخت ، تصاویر موسسه ی وی سطحی نازل پیدا کرد.پیدایش کارت پستال موقعیت بسیار مناسبی در اختیار فریت قرار داد تا از تصاویر خود بهره برداری کند.
در زمان مرگ او در ۱۸۹۸ ، در سراسر انگلستان حتی یک روزنامه فروش یا کتاب فروش نبود که کارت پستالهای او را در مغازه ی خود نداشته باشد.
بیشتر بخوانید
