منصوره قلیچی از مشکلات عکاسی مطبوعاتی می گوید
سلسله گزارش هایی در ارتباط با عکاسانِ مطبوعاتی که به علت شرایط اقتصادی نامناسب همکاری با رسانه ها و عدم حمایت های مادی و معنوی ، مجبور به ترک این حوزه از فعالیت خود شده اند ، تقریبا ۲ سالی می گذرد که منصوره قلیچی عکاس مطبوعاتی شهرستان شاهرود حرفه اصلی خود “که همان عکاسی مطبوعاتی بوده است ” را به علت عدم امنیت شغلی و مشکلاتی که در کار رسانه ای موجود بوده است را ترک کرده و دست به تاسیس کارگاه کوچک چاپ دستی و تولید ساک و کیف در خانه خود زده است.
منصوره قلیچی در گفتگو با باشگاه عکاسان جوان ورود به حرفه عکاسی را اینگونه آغاز کرد : من از دوران نوجوانی به عکاسی علاقمند بودم و تصمیم گرفتم در رشته گرافیک تحصیل کنم.در سال ۸۱ عکاسی تئاتر را آغاز کردم و سال ۹۲ از سوی یکی از مسئولین رسانه های رسمی دربخش استانی «سمنان» دعوت به کارعکاسی مطبوعاتی شدم.دبیر وقت گروه عکس آن رسانه در تهران حیدر رضایی بود که حمایت های معنوی او به درک و شناخت من نسبت به عکاسی مطبوعاتی کمک بزرگی کرد.
قلیچی از فعالیت خود در رسانه ها گفت : حدودا ۲ سال است که کار مطبوعاتی انجام نمی دهم و با وجود تجهیزات و امکانات کم عکاسی که در اختیار دارم برای نشریات محلی کار می کنم.این فعالیت ها منفعت مالی برای من به همراه ندارد وفقط احساس می کنم تنها ریسمانی برای اتصال من به عکاسی است.
قلیچی بیان کرد : این حرفه پر از جنب و جوش است و از نظر اعصاب و همینطور از نظر فیزیکی، به انرژی بالایی نیازمند است ؛ تصورکنید کسانی که در این شغل فعال هستند ، هر روز با یکسری افراد جدید سرو کار دارند و این افراد از نظر طبقات اجتماعی بسیار متنوع هستند. پس بنابراین باید روحیه برقراری ارتباط صحیح ازسمت عکاس با تک تک این افراد وجود داشته باشد. همه اینها باعث می شود عکاس پر از تجربه های مختلف باشد.
موانع و عدم حمایت های معنوی مسئولین را میتوان تحمل کرد و ادامه داد ؛ اما مشکلات مالی و عدم امنیت شغلی را هرگز
بسیار اتفاق افتاده است که به عنوان عکاس زن از طرف مسئولین شهرستان وهمچنین استان با من برخورد شده است و یا به مخالفت با من پرداخته اند .آن ها نه تنها حمایت نکرده اند ، بلکه بسیاری از اوقات سد راه نیز شده اند.
اما من به عنوان یک عکاس خانم ، و کسی که به شغلش بسیار علاقمند است ، برای حفظ حرفه ای که به آن تعلق داشته ام، تحمل زیادی کرده ام وتا حدی توانسته ام از پس مشکلات پیش رو برآیم و راه حلی برای کارخود پیدا کنم ؛ چون در واقع یک عکاس حرفه ای باید صبور و مقاوم باشد تا بتواند مشکلات را رفع کند و کارش را انجام دهد.
وی در ادامه صحبت هایش بیان کرد : در این دو سال اخیر که فعالیت رسانه ای نداشته ام ، علت اصلی آن نداشتن دوربین حرفه ای و تجهیزات عکاسی بوده است. این شغل با همه زیبایی هایی که درون خود دارد ، متاسفانه در بیرون و در کار با رسانه ها همواره عدم امنیت شغلی ، نداشتن بیمه ، بازنشستگی، همچنین حقوق و درآمد ثابت و در مقابل درآمدهای ناچیز و متغیربه شکل حق التصویری را به همراه دارد.
اگر عکاسان مطبوعاتی از مخارج زندگی خود نیز صرف نظرکنند و تنها بخواهند به بروز کردن و هزینه های تجهیزات عکاسی بپردازند ،باز هم نمی توانند با این شغل پیشرفت چندانی داشته باشند ؛چون بخاطر دغدغه های مالی خیال آسوده ای ندارند و نمی توانند با آرامش خاطر کار خود را انجام دهند.
وی بیان کرد :دور از ذهن نیست که خیلی از عکاسان جوانی که در حال حاضر پر انرژی و فعال هستند، در سال های بعد انگیزه کاری خود را از دست بدهند و به دنبال شغلی بروند که از آن بتوانند کسب در آمد کنند.همینطور که تعداد زیادی از عکاسان خوب و فعالی قبلا بوده اند ومتاسفانه امروز از آن ها هیچ خبری نیست حتی کسی نمی داند ، آن ها کجا هستند و چه می کنند!
کارگاه کوچک ساک دستی برای خود ایجاد کرده ام وامیدوارم بتوانم در این مسیر اشتغالزایی کنم
قلیچی شروع کار جدید خود را اینگونه توضیح داد : من به کارخیاطی نیزعلاقه داشته ام ، اما در این سال ها که عکاسی می کردم ، فرصتی برای پرداختن به این هنررا نداشتم.اما بعد از اینکه تصمیم گرفتم بیشتر به مسائل مالی اهمیت بدهم و در آمدم را نسبت به قبل افزایش دهم ، فرصتی شد که به این هنر توجه کنم.
آن اوایل به صورت خودآموز خیاطی انجام می دادم و مدتی بعد برای گسترش کارم به کلاس های خیاطی در کانون بسیج شاهرود رفته ام ودوره های حرفه ای تری از هنر خیاطی را آن جا گذرانده ام .چاپ روی پارچه را نیز در هنرستان یاد گرفته بودم . این دو هنر را تلفیق کرده ام و دریکی از اتاق های خانه خود ، کارگاه کوچک ساک دستی ایجاد کرده و مشغول به کارشدم . امیدوارم در این حوزه بتوانم اشتغالزایی کنم.
خبرنگار : فاطمه عابدی
بیشتر بخوانید
