اشتباهات رایج در عکاسی با فلاش

استفاده از فلاش می تواند یکی از بهترین راه ها برای بالا بردن سطح عکاسی شما باشد. فلاش فقط ابزاری نیست که در مواقع کمبود نور مورد استفاده قرار گیرد بلکه یکی از مهمترین استفاده های آن به شرایطی باز می گردد که نور بسیار زیاد است. در این مواقع از فلاش برای پر کردن سایه های عمیق و کمک برای بالانس کردن نوردهی سوژه و پس زمینه اش استفاده می شود. به همین دلیل عکاسان جدید با پتانسیل زیاد از چالش های اولیه عکاسی با فلاش دلسرد می شوند. حتی عکاسان با تجربه نیز بسیاری از اشتباهات مشابه را مرتکب می شوند. در این مقاله چند اشتباه در استفاده از فلاش و نحوه جلوگیری از این خطاها به شما اموزش داده میشود.

استفاده از تنظیمات خودکار دوربین

رایج ترین اشتباهی که عکاسان هنگام استفاده از فلاش مرتکب می شوند، که احتمالاً از تنظیمات خودکاردر دوربین استفاده می شود ، برای اکثر عکاسی ها، استفاده از حالت دوربین نیمه خودکار مانند اولویت دیافراگم یا ISO خودکار می تواند به دریافت سریع نوردهی کمک کند.

ساده ترین راه برای حل این مشکل استفاده از تنظیمات دستی دوربین است حالت دستی در مواقعی ممکن است سخت به نظر برسد اما عکاسی با فلاش بسیار راحتر است علاوه بر این، من ترجیح می‌دهم از فلاش دستی استفاده کنم، اگرچه برخی از عکاسان متوجه می‌شوند که فلاش TTL هنگام جابجایی بین انواع مختلف سوژه سریع‌تر است.

با تمرین کردن متوجه میشوید که چه تنظیماتی را بر روی دوربینتان انجام دهید برای مثال، برای عکاسی ماکرو، همیشه با f/11، ۱/۲۰۰ ثانیه و ISO 200 با خروجی فلاش ¼ قدرت شروع می کنم. این تنظیمات من رو به نوردهی دلخواهم نزدیک میکند . اگر برای عکاسی با فلاش به تنظیمات خودکار عادت دارید، وقت آن رسیده است تنظیمات دوربینتان را تغییر دهید!

نگه داشتن فلاش روی دوربین

استفاده از فلاش در هنگام عکاسی از زاویه های مختلف ممکن است زیبایی عکس را از بین ببرد باعث روشن شدن سایه ها می شود و این می تواند منجر به از بین رفتن حس و حال فضای کم نور شود. چشمان سوژه ممکن است قرمز شود و عکس اغلب فاقد ابعاد میشود.

راه حل این است که فلش اکسترنال فلاشی که از بدنه دوربین جدا بوده و می‌توان آن‌ها را به صورت دستی یا از طریق سیستم‌های کنترل بی سیم، کنترل و استفاده کرد این فلاش عکاسی به شما امکان می‌دهد تا با کنترل دقیق قدرت و جهت نور، خلاقیت خود را در نورپردازی به نمایش بگذارید و عکس‌هایی با جزئیات دقیق، رنگ‌های زنده و جلوه‌های بصری چشم‌نواز خلق کنید. فلاش های اکسترنال را می‌توان تقریباً به دو دسته تقسیم‌ نمود: فلاش‌هایی که سری آن‌ها متحرک است (بالا پایین می‌رود و یا می‌چرخد) و فلاش‌هایی با سری ثابت.

برای نوردهی سوژه های عکاسی مثل عکاسی پرتره در فضایی داخلی با نوری نرم‌تر، می‌توان سری فلاش را طوری چرخاند که نور آن به طور غیرمستقیم و با بازتاب از سقف یا دیوار به سوژه بتابد. هنگامی‌که نور فلاش به دیوار تابیده می‌شود، سطح دیوار به منبع نوری بسیار بزرگ‌تر نسبت به فلاش تبدیل می‌شود و سایه‌هایی بسیار نرم‌تر بر روی سوژه ایجاد می‌کند. اگر بتوان فلاش های اکسترنال را به صورت جدا از دوربین استفاده نمود، حتی از سری چرخان نیز بسیار بهتر است. در این حالت می‌توانید فلاش را در هر زاویه و جهتی که اراده کنید قرار دهید.

عدم پراکندگی فلاش

هنگام عکاسی استفاده مستقیم نور فلاش بر سوژه مطمئناً سایه های خشن ایجاد می کند و هایلایت های روشن ایجاد می کند که معمولاً جذاب نیستند. با استفاده از یک فلاش خارج از دوربین و یک دیفیوزر، بلافاصله شاهد بهبود چشمگیر کیفیت نور خود خواهید بود.

دیفیوزر در عکاسی یکی از مهم‌ترین تجهیزات شکل دهنده نور و البته یکی از مهم‌ترین ابزارها در عکاسی با فلاش است. استفاده از دیفیوزرها از نظر کیفیت و میزان نور، حتی از فلاشی که استفاده می‌کنید نیز مهم‌تر است. وسیله بسیار ساده ای است که نور را از منبع پخش می‌کند؛ به عبارت دیگر، مساحت نور را از منبع افزایش می‌دهد.قبلا هم گفته شد وقتی فلاش را بطور غیر مستقیم به سوژه بتابانید می تواند مانند یک دیفیوزر عمل کند.

در نظر نگرفتن سایر منابع نوری

استفاده از فلاش در عکاسی می‌تواند به شدت تأثیرگذار باشد، فلاش می‌توان به‌عنوان ابزاری خلاقانه و مؤثر برای به وجود آوردن سبکی زیبا استفاده نمود که عکاسی شما را در شرایطی که نور محیط یاری بخشتان نیست، ارتقا می‌دهد.خوبی فلاش این است که کنترل نور محیط در اختیار شما است می توانید موقعیت سایه ها (از طریق محل قرارگیری فلاش یا بازتابنده) و همچنین شدت آنها را (با استفاده از دیفیوزر) تغییر دهید.

با این حال، به غیر از نور فلاش، منابع نور دیگری نیز در عکس وجود خواهد داشت. اگر توجه نکنید، منابع نور محیطی مانند نورخورشید ، چراغ‌های داخل ساختمان، یا … می‌توانند در یک شات منفجر شوند. یا باید فلاش خود را روشن کنید تا بر نور محیط غلبه کند، یا باید با نور محیط کار کنید تا عکسی با نور خوب بگیرید.در نظر نگرفتن سایر منابع نور می تواند منجر به موارد زیر شود:

انعکاس‌ها و سایه‌های ناخواسته در عکس (مخصوصاً اطراف چشم سوژه‌) ، تضادهای رنگی نامناسب ایجاد شده توسط تراز سفیدی ، نور ناهموار، به خصوص در سایه ها برای حذف منابع نوری بیرونی باید فلاش را تنظیم کنید (سری فلاش را طوری چرخاند که نور آن به طور غیرمستقیم و با بازتاب از سقف یا دیوار به سوژه بتابد. ) ، دیافراگم را پایین بیاورید تا نور محیط گرفته نشود، فلاش را نزدیک به سوژه خود قرار دهید.

این یک گزینه عالی برای عکاسی ماکرو است، با این حال بیشتر اوقات، مقداری نور محیط در صحنه باقی می ماند. به خصوص به دلیل روشنایی صحنه و فاصله ای که از سوژه دارید، در چنین شرایطی از شرایط فلاش پرکن استفاده کنید فلاش پر کردن یک واحد فلاش جداگانه نیست ، بلکه یک تکنیک است که در آن زمینه پس زمینه بسیار روشن تر از سوژه شما استفاده می شود ، یا نورپردازی به گونه ای است که شما دارای کنتراست بالایی در موضوع خود هستید. همانطور که از نام آن پیداست ، شما از فلاش پر کننده برای اضافه کردن چراغ پر به سوژه استفاده می کنید ، بنابراین نوردهی دلپذیر تری را ثبت میکند.

این امر زمانی مفید است که نور محیط بیش از حد غرق می شود و به طور معمول منجر به نوعی سطح شبح می شود.شما می خواهید هنگامی که خارج هستید فلاش خود را روشن کنید و قسمت اصلی سوژه خود (یعنی چهره یک شخص) را که به نظر می رسد در “سایه” است نسبت به بقیه صحنه اندازه گیری کنید. تصویر شما متعادل تر و دلپذیر تر خواهد بود.

تنظیم دیافراگم

به طور کلی نور فلاش در دوربین توسط دو گزینه دیافراگم و حساسیت (یا ISO ) تنظیم می‌شود. یعنی مثلاً اگر دیافراگم لنز را ببندید، نور فلاش در تصویر هم کاهش می‌یابد. باز کردن دیافراگم هم به همین صورت نتیجه عکس دارد. بنابراین وقتی می‌خواهید نور فلاش را در تصویر زیادتر کنید روش کار به این صورت است:

فلاش را روی حالت دستی بگذارید و بعد شدت آن را زیاد کنید.

فلاش را به سوژه نزدیک کنید.

دیافراگم لنز را بازتر کنید (عدد آن کوچک‌تر شود)

حساسیت دوربین را بالا ببرید (عدد آن بزرگ‌تر شود)

طبیعتاً اگر نور فلاش کم است باید برعکس همین کارها را بکنید. یعنی شدت فلاش را کم کنید، آن را دور کنید، دیافراگم لنز را ببندید یا حساسیت را پایین بیاورید.

سرعت شاتر

اصولاً شاتر دوربین تاثیری روی شدت نور فلاش در نورپردازی با فلاش نمی‌گذارد. یعنی شاتر دوربین را هرچقدر کمتر یا زیادتر کنید، تاثیری روی کم یا زیاد شدن نور فلاش ندارد. البته تغییر شاتر خیلی هم بی‌تأثیر نیست. از آنجا که شاتر دوربین خیلی سریع حرکت می‌کند، مدت زمانی که نور می‌تواند از لای دریچه باز شاتر عبور کند بسیار محدود است. اگر سرعت شاتر خیلی زیاد شود، نور فرصت نمی‌کند از لای دریچه باز شاتر عبور کند و سایه پرده شاتر روی عکس می‌افتد. به همین دلیل است که وقتی سرعت شاتر را خیلی زیاد می‌کنیم، یک سایه صاف و مستقیم در کنار عکس ایجاد می‌شود.

سرعت سینک اغلب دوربین‌ها ۱/۲۰۰ یا ۱/۲۵۰ ثانیه است. یعنی اگر سرعت شاتر را بیشتر از این مقدار قرار دهید، آن سایه مزاحم را در عکس می‌بینید. به همین دلیل است که اغلب عکاسان، موقع عکاسی با فلاش، سرعت شاتر را روی ۱/۱۲۵ یا ۱/۱۶۰ ثانیه می‌گذارند.

دمای رنگ و تراز سفیدی

همه منابع نور، یک دمای رنگ دارند که با درجه‌های کلوین (Kelvin) مشخص می‌شوند. رنگ‌های گرم‌تر، دمای کمتری نسبت به رنگ‌های سردتر دارند. گرم‌ترین رنگ‌ها مربوط به شمع و لامپ‌های رشته‌ای هستند. دمای رنگ نور طبیعی خورشید به نوعی در وسط این مرز قرار می‌گیرد. وقتی در روزهای ابری، نور خورشید بین ابرها پخش می‌شود، دمای رنگ آن معمولا سردتر می‌شود. لامپ‌های فلورسنت بسیار سرد هستند و رنگ آنها تقریبا آبی است.

تراز سفیدی دوربین میزان ثبت دمای رنگ را مشخص می‌کند. معمولا می‌توانید تراز سفیدی را به چند روش کنترل کنید و تقریبا همیشه تنظیمات خودکاری برای انجام این کار وجود دارد. اما وقتی شروع به کار با منابع نور مختلف کنید، انتخاب رنگ مورد نظر شما برای دوربین سخت‌تر می‌شود. البته می‌توانید تراز سفیدی را به صورت دستی هم تنظیم کنید.

بیشتر دوربین‌ها یک حالت برای تنظیم دستی تراز سفیدی رنگ هم دارند که می‌توانید با استفاده از آن، دمای رنگ روی سوژه را بر حسب درجه کلوین مشخص کرده و از همان دما استفاده کنید. می‌توانید یک عکس نمونه هم از یک شی سفید مثل یک مربع سفید بگیرید و از آن برای تنظیم دوربین استفاده کنید.

یک نکته خیلی مفید دیگر برای پرداختن به دمای رنگ، عکاسی در حالت RAW است. فایل‌هایی که در فرمت JEPG ذخیره می‌شوند، داده‌های کافی را برای تغییر دمای رنگ پس از عکاسی ندارند. البته می‌توانید فام و ته رنگ تصویر را تنظیم کنید، اما نتایج همیشه خیلی مطلوب نیستند. اما یک فایل RAW حاوی داده‌های کافی است که با استفاده از آن می‌توانید دمای رنگ را تنظیم کنید، طوری‌که انگار هنوز در حال عکاسی هستید.

استفاده نکردن از فلاش

یکی از بزرگتری اشتباهات عکاسی استفاده نکردن از فلاش است. در اغلب موارد دلیل استفاده نکردن از فلاش اطلاع نداشتن از نحوه استفاده آن و یا اطلاع نداشتن از مزایای آن است. فلاش فقط برای استفاده در شرایطی که نور کافی وجود ندارد ساخته نشده، بلکه در شرایطی که نور مناسبی وجود دارد هم می تواند برای از بین بردن سایه ها استفاده شود و همچنین می تواند سوژه شما را از پس زمینه جدا کند. عکاسی با فلاش می تواند به عکسهای پرتره جان ببخشد.

نتیجه

امیدوارم این مقاله به برخی از مشکلاتی که در عکاسی با فلاش با آنها برخورد کرده اید، پرداخته باشد، یا ترس از عکاسی با فلاش را که ممکن است داشته اید برطرف کرده باشد، با اجتناب از اشتباهات خود، در موقعیت خوبی خواهید بود که به سرعت عکاسی با فلاش خود را بهبود بخشیده و دامنه خلاقیت خود را به عنوان یک عکاس گسترش دهید.فلاش برای خودش جهانی در نورپردازی در عکاسی است و می‌توان از آن برای برجسته نمودن سوژه در عکس یا دادن ویژگی‌های بصری جذاب به آن استفاده نمود. فلاش‌های می‌توانند بعد و بافت اضافی به سوژه‌هایتان بدهند، به‌نحوی‌که نمی‌توانید با نور طبیعی به آن دست یابید.

وب سایت باشگاه عکاسان جوان یکی از سایت های جذاب و آموزشی در این زمینه می باشد. شما می توانید آموزش کار با این نوع فلاش ها را در دورهای عکاسی پایه را در آکادمی عکاسان جوان زیر نظر اساتید حرفه ای بگذرانید.

منبع