فتوژورنالیسم

فتوژورنالیسم، بعد از گذشت بیش از صد سال از عمر آن ، هیچگاه تا این اندازه مورد پذیرش همگان نبوده است. این پذیرش همگانی، مبین تاثیر فتوژورنالیست ها (عکاسان خبری) بعنوان شاهد عینی رویدادها در دنیای امروز است.تکثیر و توزیع مطبوعاتی عکس ، با کشف دو پدیده مهم وارد مرحله نوینی گردید :

1_ کشف نگاتیو که می توانست تصویر مثبت را بدست دهد. این کشف در ژانویه سال ۱۸۳۹ توسط ویلیام هنری فوکس تالبوت به انجمن سلطنتی لندن گزارش داده شد.

2_ ابداع روش چاپ هاف تن ، که تکثیر سریع و ارزان عکس را در ارتباط با نوشته میسر ساخت.اولین عکسی که با این روش چاپ شد ، عکسی از یک محله الونک نشین نیویورک بود که توسط هنری ج ، نیوتون گرفته شده بود و در تاریخ چهارم مارس ۱۸۸۰ توسط هنری هورگان در نشریه نیویورک دیلی گرافیک به چاپ رسید.

این دو کشف ، اساس ارتباطات بصری امروزبه شمار می آیداما بطورکلی ، مسئله پیام رسانی از طریق تصویر، به نقاشی های دیوار غارها در دوران ماقبل تاریخ بر می گردد . کلمات از حروف الفبائی تشکیل می شود که در مراحل اولیه به صورت تصویر بوده اند.از این دیدگاه ، هنرمندان بزرگی مانند هوگارت ، گویا و دومیر را میتوان ژورنالیست دانست.

جمله (چیزی که من دیدم)، در پای تابلوهای پرهیبت گویا ، از صحنه های جنگ بین مدافعان اسپانیائی و سربازان ناپلئون در سال ۱۸۸۰ دیده می شود .

مطمئنا گزارش تصویری، عمری به درازای سعی و کوشش انسان برای انتقال پیام از طریق تصویر دارد. استفاده از دوربین ، تنها بیان تصویری را موثرتر ، سریع تر و همگانی تر کرده است.

امروزه فتوژورنالیسم ، فرآیند جریانی است که از سال ۱۸۳۹ ، یعنی زمانی که داگر جزئیات روش خود را اعلام کرد ، آغاز شد .

استفاده از روش داگر برای تهیه پرتره ، وسیله ای عالی را برای ایجاد تصاویر شبیه به اصل به وجود آورد .

با اعلام این روش نقاشانی که به کار تهیه پرتره اشتغال داشتند بیکار شدند و عکاسان جای آنهارا گرفتند .

یکی از اولین نمونه های برجسته تاثیرعکاسی در جامعه، پرتره ماتیوبی برادی از آبراهام لینکلن بود .

چاپ و انتشار پرتره مزبور قبل از انتخاب وی به ریاست جمهوری در سال ۱۸۶۰ باعث شد که تصور عموم از او بعنوان شخصیتی خشن ، ناهنجارو غیرمتمدن از میان برود

چهره جدی ، متفکر و متین لینکلن در آن پرتره ، و نیزانتشار آن در سطحی وسیع باعث شد که او خود را به خاطر انتخاب به ریاست جمهوری مدیون برادی بداند.

عامل اصلی پیشرفت فتوژورنالیسم را باید در این حقیقت و وجود این استنباط در اذهان عمومی بدانیم که دوربین، وسیله ای صادق برای ثبت رویدادهاست ؛ علاوه بر آن دوربین و عکاس آگاه ، بمثابه شاهدان وقایع اند.

از زمانی که راجرفنتون در سال ۱۸۵۵ جنگ کریمه را به تصویرکشید، سرگذشت طولانی حضور فتوژونالیست ها در متن رویدادهای تاریخ سازآغازشد.

عکس های فنتون ، در آن زمان در مقایسه با آثارحکاکی روی چوب ، که در همان هنگام از بعضی از صحنه های جنگ تهیه شده و در نشریه ایلستریتد لندن نیوز منتشر شده بود ، نمی توانست منتشر شود ، زیرا حساسیت کم روش کلودیون تر قابلیت نشان دادن تحرک جنگ را نداشت.

اما در همین عکس ها نیز، حتی در تصاویر محو صحنه های نبرد ، احساسی از واقعیت که پیش ازآن در عکاسی سابقه نداشت به چشم می خورد.

با توجه به روش های ابتدائی متداول آن زمان ، «کارمتیوبرادی » در ثبت صحنه های جنگ داخلی آمریکا قابل توجه بود. برادی و گروه او طبق فهرست موجود هفت هزارعکس با شیشه مرطوب از صحنه های درگیری بطورواقعی تهیه کردند.

آن عکس ها که اینک در کتابخانه آمریکا نگهداری می شود ، حتی تا امروز نیز عکاسان جنگ را تحت تاثیر قرار می دهد.عکس های مزبور برای اولین بار کیفیت ویژه عکاسی گرایش به سوی واقعیت و حقیقت و نیز مشارکت عکاس را در متن رویدادها بعنوان شاهد وقایع نشان داد.

از زمان برادی تا کنون تکنیک های پیشرفته ترعکاسی و شیوه های سریع ترانتقال و ارسال عکس، اهمیت عکاسی را افزایش داده و عکاس را بعنوان شاهد وقایع در معرض خطرات بیشتری قرار داده است .

عکاس همواره مجبور بوده است که برای تهیه عکس های مهیج تر تا حد ممکن و گاه حتی بیش از سربازان خود را در معرض خطر قرار دهد .

در زمان حاضر فتوژورنالیست برجسته ای که به روش برادی عمل کرد رابرت کاپا بود که در جنگ هند و چین در یک منطقه مین گذاری شده با مرگی دلخراش روبرو شد.

کاپا کار خود را با جنگ داخلی اسپانیا در سال۱۹۳۵ آغاز کرد و صحنه های جنگ های زمان خود را طی مدت ۲۰ سال به تصویر کشید . مرگ او نهایت خلوص و صداقت یک فتوژورنالیست است که بطور روشنی تداوم روحیه فداکاری را در طول تاریخ عکاسی نشان می دهد.

عکاسان مستند ، همواره نقشی اساسی در فتوژورنالیسم داشته اند . زیرا عکس های دستکاری نشده همیشه بعنوان مدرک و سند رویداها ، می تواند مورد پذیرش باشد .

واژه مستند بیشتر به عکسی اطلاق میشود که نه تنها گویای واقعیت است ، بلکه آن را تعبیرو تفسیر نیز می کند.

موثرترین عکسهای مستند عکسهائی است که بینندگان خود را در برابر حقیقت برانگیزد و به واکنش وا دارد.

یکی از اولین نمونه های چنین انگیزشی عکسهای ویلیام هنری جکسون بود که در سال ۱۸۷۰ عجایب غرب آمریکا را به تصویر کشید.

عکسهای جکسون از منطقه یلواستون کنگره آمریکارا به اهمیت حفاظت منطقه واقف کرد و این مسئله به ایجاد اولین پارک ملی منجر شد.

در سال ۱۸۹۰ «جاکوب ریس» یکی از اولین کسانی که از پودر منیزیم بعنوان فلاش استفاده کرده ، محله های کثیف و پست نیویورک را به تصویر کشید و عکس های مزبور را برای دستیابی به اهداف نهضت اصطلاحات داخلی خود مورد استفاده قرار داد.

در ابتدای سالهای دهه ۱۹۰۰ یکی دیگر از کسانی که دوربین را بطورموثری بعنوان وسیله ای برای تفسیر وقایع به کار گرفت ، « لوئیس هاین» بود، که برای اولین بار عکاسی را بمثابه یک وسیله ژورنالیستی برای تهیه گزارش های مصور به کاربرد .

عکس های او و عناوین آنها در مورد کارگران خردسال (کودکان کار) ، مهاجران و معدنچیان ذغال سنگ تاثیر شدیدی بر قانونگزاران برای رفع بی عدالتی های اجتماعی باقی گذاشت.

نیم قرن بعد ، بدنبال تشویق و ترغیب ری استرایکر، پروژه عکاسی سازمان حمایت کشاورزی آمریکا ، دوربین را بطور گسترده ای برای کمک موثر به اصلاحات اجتماعی به کار گرفت.

از سال ۱۹۳۵ تا۱۹۴۲ عکسهائی که توسط عکاسان این سازمان از اوضاع کشاورزی آمریکا تهیه شد ، بطور وسیعی در روزنامه ها و مجلات وقت منتشر گردید و مردم را از لزوم سر و سامان بخشیدن به آن اوضاع آگاه ساخت.

علاوه بر آن هزاران عکسی که در آن سازمان تهیه شد و اینک در کتابخانه کنگره نگهداری می شود، نشان دهنده ترکیبی از بهترین روش های عکاسی جدید است و در کار بسیاری از فتوژورنالیست های امروز نیزموثر واقع شده است.

استفاده دقیق و بلاواسطه از عکاسی تاکید بر بسیاری از ویژگی های درونی جزئیات و رنگمایه های خاکستری بخشی از شیوه کار ادواردوستون بود اما مهمترین خصیصه او بعنوان یک فتوژورنالیست پافشاری او در تجسم عکس نهائی قبل از فشردن دکمه دوربین بود.

هر چند وستون از یک دوربین ۱۰×۸ اینچ استفاده میکرد، اما روش کار او یعنی توجه بسیار زیاد به عکس نهائی در هنگام عکس گرفتن ، یادآور کار یکی دیگر از فتوژورنالیست های معاصر یعنی هنری کارتیه برسون است که با دوربین سی و پنج میلیمتری کار می کند .

عکاسان تحت تاثیر پیشرفت های تکنیکی نیز قرارمی گیرند . عکاسان امروز بیش از صد سال پس از ماتیوبرادی که شیشه های خود را قبل از عکسبرداری در خود صحنه جنگ حساس می کرد حرکت می کنند.

آنها پنجاه سال بعد از جا کوب ریس قرار دارند که برای نور پردازی در محله های پست نیویورک از پودرمنیزیم بعنوان فلاش استفاده می نمودند .

فقط بیست پنج سال قبل بود که لنز سنگین بیگ برتا به وزن سی پاوند ، روی دوربین ۷×۵ اینچ گرافلکس برای عکسبرداری از صحنه های بازی های فوتبال و بیس بال و نیز مجامع سیاسی به کار می رفت.

در واقع دوربین های ۳۵ میلیمتری یکی از پدیده های فتوژورنالیسم یعنی پاپارازی را به وجود آورد. پاپارازی ها عکاسان زیرکی هستند که درگرفتن اشخاص معروف بطور مخفیانه مهارت دارند .

این نام از نام یکی ازشخصیت های یکی از فیلم های فدریکوفلینی به نام ( ( La Dlce vita گرفته شده است ؛ که در نقش عکاسی به نام پاپارازو از اشخاص مختلف در شرایط پنهان عکس می گرفت .

این کلمه به کلمه ایتالیائی که به معنای نوعی حشره زیان آور و مزاحم است ، نزدیک می باشد.معروف ترین عکاس پاپارازو «رن گاللا» است که ژاگلین کندی اوناسیس او را به خاطر تجاوز به حریم خصوصی خود تحت پیگرد قانونی قرار داد.

معمولا شخصیت های معروفی نظیرسیاستمداران ، هنر پیشه ها و دیگر شخصیت های شناخته شده مورد توجه عکاسان قرار دارند.

یکی از معروف ترین عکس های مخفیانه در سال۱۹۲۸ از صحنه اعدام روت اشنایدر با صندلی الکتریکی در زندان سینگ سینگ گرفته شد .

برای تهیه عکس این اعدام ، نشریه نیویورک دیلی نیوز عکاسی بنام تام هوارد را که در روزنامه شیکاگوتریبیون کار میکرد مامورنمود .

وی با یک دوربین بسیار کوچک که با یک بند به قوزک پایش بسته بود فقط با استفاده از یک شیشه و پنج ثانیه نوردهی حرکات بدن اعدامی را در اخلال لحظات اعدام ثبت کرد چاپ عکس مزبور در صفحه اول آن نشریه ، در روز جمعه ۱۳ ژانویه آن سال سر صدای زیادی به راه انداخت.

با وجود تمام شگردهای تکنیکی فتوژورنالیسم عکاس هنوز ناچار است در متن حوادث حضور یافته و با مهارت و فراست عمل نماید.همیشه به اینصورت که عکس های معروف گرفته می شود.

در جنگ دوم جهانی در خلال روزهای سخت درگیری در اقیانوس اطلس ، یک عکس ، بر روحیه اکثریت مردم ایالات متحده ، تاثیرشدیدی گذاشت.

عکاسی بنام جوروزنتال از خبرگزاری آسوشیتدپرس، همراه سربازان نیروی دریائی آمریکا در جزیره ایووجیما پیاده شد.

او جنگی را که در جزیره جریان داشت به تصویر کشید و بمنظور عکسبرداری از صحنه برافراشتن پرچم پیروزی پس از کشته شدن شش هزارو هشتصدو بیست و یک نفر آمریکائی به همراه سربازان به قله کوه سوریباچی صعود کرد.

عکس مزبور عکسی واقعی ، بدیع و طبیعی بود جوروزنتال ، طبق گفته خود درست در لحظه اوج عملیات که حتی از دست دادن یک لحظه با از دست دادن آن عکس مصادف می شد،دکمه دوربین را فشرد.

وی در سال ۱۹۴۵ به خاطر آن عکس جایزه پولیتزر گرفت .

آن عکس بعدا بعنوان یک اثر تاریخی بر روی برنز حک شد که اینک در واشنگتن دی سی نگهداری می شود.

جنگ ها و پی آمدهای آن باعث شده است که تعدادی از معروف ترین عکسهای تاریخی توسط فتوژورنالیست ها تهیه شود

در سال ۱۹۳۷ هواپیماهای ژاپنی ایستگاه راه آهن شانگهای را در حالیکه هزارو هشتصد نفر آوارگان که اکثریت آنها را زنان وکودکان تشکیل می دادند در آنجا در انتظار انتقال به مکان امن تری بودند بمباران کردند.

“اچ،اس نیوزریل وونگ” این تراژدی را به تصویر کشید.

عکس او از گریه کودکی درویرانه های ایستگاه دنیا را به هیجان و جنبش وا داشت.

تاثیرآن عکس و انعکاس جهانی آن چنان بود که ژاپنی ها ادعا کردند عکس مزبور ساختگی است ، و متعاقب آن ونگ را به مرگ تهدید کردند؛ تا جائیکه وی ناچار شد با خانواده اش به هنگ کنگ بگریزد.

در جنگ کره در سال ۱۹۵۰ماکس دسفر عکاس خبرگزاری آسوشیتدپرس با چتر نجات در کره شمالی فرود آمد و از عقب نشینی نیروهای متحد عکسبرداری کرد .

او در پیونگ یانگ از منظره حیرت انگیزمهاجرت هزاران آواره از روی اسکلت یک پل بمباران شده عکسی گرفت که بطور زنده ای آرزوی آن مردم را که از انجا گریخته و پراکنده می شدند برای ماندن در سرزمین خود نشان می داد.

از جنگ جنوبی شرقی آسیا تصاویری بیادماندنی زیادی در خاطرها مانده است.

در سال ۱۹۶۳عکس مالکولم براون از خودسوزی یک راهب بودائی دنیا را به هراس انداخت و در سقوط رژیم دیم موثر واقع شد .

در سال ۱۹۶۸ رئیس پلیس ویتنام جنوبی ژنرال لون یک ویت کنگ مظنون را بلافاصله پس از دستگیری در یکی از خیابانهای سایگون اعدام کرد.

ادی آدامز از صحنه این اعدام عکسی گرفت که باعث شد مردم ایلات متحده با تنفر و انزجار درمقابل چنین اقداماتی از خود واکنش نشان دهند.

در نتیجه آن عکس این پرسش را برای مردم آمریکا مطرح شد که آیا آن دموکراسی و آزادی که ما به خاطر آن در جنوب شرقی آسیا میجنگیم اینست؟

چهار سال بعد نیز نیک آت عکسی از کودک برهنه ای گرفت که از حمله هوائی ناپالم می گریخت در آن عکس وحشت جنگ آنچنان به تصویر در آمد که درتغییرعقیده عمومی مردم آمریکا درباره حضور ایلات متحده در ویتنام جنوبی موثر واقع شد.

هم مصائب طبیعی و هم مصائبی که خود انسانها به وجود می آورند عکس هائی را باعث می شوند که بعدها یاد آور این حوادثند.

نمونه قابل ذکری از این موضوع عکس نویسنده این مطلب (آرتورروتشتاین) از توفان شن در سیمارون کانتی ، اوکلاهما در سال ۱۹۳۶ می باشد عکس مزبور کشاورزی را با دوپسرش در مزرعه نابود شده شان و نیزمصیبتی طبیعی و تاثیر آن بر روی انسان ها نشان می داد .

چاپ و نشر آن عکس در سطحی گسترده احساس همدردی مردم را با کشاورزان برانگیخت.

مردم آمریکا پس از انتشار آن عکس از خود پرسیدند که چرا کشاورزان از کالیفرنیا مهاجرت می کنند؟ و چرا وزش تند بادهای شدید در شرق آمریکا آسمان را تیره و تار می کند؟

زلزله و آتش سوزی مهیبی که در سال۱۹۰۶ سانفرانسیسکو را در کام خود کشید

عکاسانی از مجلات کال ،کرونیکل و واگزاماینر به تصویر کشیده شده به ویژه عکس آرنولدجنت ازصحنه مزبور عکسی مهیج بود .

عکس های این حادثه دریک شماره ضمیمه نشریه اکلاند تریبیون به چاپ رسید.

در سال ۱۹۳۷ بالون آلمانی هیندنبرگ زمانی که به پایگاه خود واقع در لیک هارست نزدیک میشد منفجر گردید و آتش گرفت .

این حادثه درحالی اتفاق افتاد که بالون در حالی اتمام سی و نهمین پرواز خود از فراز اقیانوس اطلس بود .

سام شر از مجله اینترنشنال نیوزفتوز درست در لحظه اوج انفجار با دوربین اسپید گرافیک خود از واقعه عکس گرفت.

میوری بکر عکاس خبرگزاری آسوشیتدپرس نیز با خونسردی تمام سه حلقه فیلم را در مدت ۵ ثانیه صرف عکسبرداری مداوم از این صحنه کرد .

همچنین جری شیدی عکاس مجله نیویورک میرور با فیلم کداک کروم ۳۵ میلیمتری از این صحنه عکسبرداری نمود.

این عکاسان شاهد نابودی بالون بودند و توانستند به بهترین نحو آن واقعه را به تصویر در آورند.

مرکز مالیه ایالات متحده در سال ۱۹۲۰ وال استریت بود یک روز ظهر در مقابل ساختمان خزانه داری کل انفجار یک دلیجان باعث مجروح شدن چهارصد نفر و کشته شدن سی نه نفر گردید، این انفجار شدیدترین انفجار در تاریخ نیویورک بود.

دفتر نشریه دیلی نیوز در پارک پلیس در نزدیکی محل انفجار قرار داشت جرج اشمید عکاس نشریه با شنیدن صدای انفجار بلافاصله برای عکسبرداری از آن فاجعه خود را به محل انفجار رساند.

از نظر میزان خسارات مالی و جانی فاجعه تکزاس سیتی در سال ۱۹۴۷ یکی از بدترین حوادث بود در این حادثه یک محموله مواد شیمیائی در حال بارگیری در یک کشتی فرانسوی آتش گرفت و منفجر شد.

در این حادثه بیش از هفتصد و پنجاه نفرکشته و سه هزار نفر مجروح شدند و ساختمانها تا شعاع یک مایلی از محل انفجار ویران گردید.

عکاس بیست و دوساله ای بنام کارولین والنتا از نشریه هوستون پست با عجله خودرا به بندرگاه رساند و از منظره بیرون کشیدن اجساد سوخته از میان مخروبه ها عکسی مهیج گرفت.

زنان فتوژورنالیست همواره نقشی با اهمیت در این رشته داشته اند دیکی چاپل در جنوب شرقی آسیا در جنگ کشته شد .

لیزالارسون عکاس مجله لایف و کارلوت بروکس نیز عکاس مجله لوک بود. شاید معروف ترین زنان فتوژورنالیست مارگارت بورک وایت بود که اولین ماموریت خود را برای مجله لایف در سال ۱۹۳۶ با عکسبرداری ازعملیات ترمیم سد فورت پک در مونتانا انجام داد .

کارهای بورک وایت شامل جنگ جهانی دوم در ایتالیا بازداشتگاه اسرای جنگی در آلمان ، آوارگی در هند و تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی است.

خود بورک وایت عقیده داشت « هر عنصری در تصویر باید در خدمت بیان موثر موضوع باشد عکاسی خوب یعنی آراستن عناصر که خود مبین انتخابی سخت گیرانه است.»

انتخاب لحظه قطعی اهمیت خودرا در بسیاری از عکس های خبری معروف مربوط به ترورها از سال ۱۹۱۰که «مابرگی نور» در نیویورک کشته شد تا سال۱۹۶۰ که «اینه جیرو آسانوما» سوسیالیست ژاپنی در توکیو با ضربات کارد به قتل رسید ، بخوبی نشان میدهد وقتی که جک روبی ، لی هاردی اسوالد پرزیدنت کندی رئیس جمهورسابق آمریکا را به قتل رساند باب جکسون عکاس نشریه دالاس تایمزهرالد در لحظه ای که گلوله از اسلحه جک رویی خارج شد دکمه دوربین را فشرد عکس او در سال۱۹۶۴برنده جایزه پولیترز گردید.

سردبیران آگاه از قدرت عکس نیز همواره در پیشرفت فتوژورنالیسم سهیم بوده اند یکی از چنین سردبیرانی استفن لورانت بود که در اروپا هم آلمان و هم انگلستان بعنوان پیشرو ترکیب عکس و نوشته بمنظور القاء بهتر مفهوم بشمار می رود او بسیاری از عکاسان از جمله اریک سالمون اولین عکاس کاندید را که در بازداشتگاه اسرای جنگی نازی درگذشت در کار خود تشویق کرد.

و از مهارت های آنان برای حصول به نتیجه بهتراستفاده نمود ویلسون هیکس سردبیر عکس خبر گزاری آسوشیتد پرس که بعدا سردبیر اجرائی مجله لایف شد نیز از جمله سردبیرانی بود که این خصوصیت را داشت.

او یکی از بزرگترین گروههای مستعد عکاسی را در تاریخ فتوژورنالیسم به وجود آورد.

دن مایک سردبیر مجله لوک اصول و اساسی ترکیب عکس و نوشته را در کتاب خود به نام تکنیک گزارش مصورتشریح کرد . او یکی ازاولین کسانی بود که به عکاس و نویسنده بطور مساوی ارج نهاد.

امروزه فتوژورنالیسم در ایلات متحده آمریکا از قدر و منزلت فراوانی برخورداراست.

طبق اظهارنظر دیمتری بالترمانتز از گروه نووستی شوروی سابق از این نظر ۲۰ سال از آمریکا عقب تر است.

بیل استرود رئیس سابق انجمن ملی عکاسان مطبوعات می گوید « فتوژونالیست ها اینکه با مسائل مهمی دست به گریبانند خوانندگان مطبوعات آنچه را که آنها می بینند باور نمیکنند بعضی ها مدعی اند که مطبوعات تحت کنترل دولت ها هستند .

بسیار از وقایع ساختگی است گروهی از متخصصین روابط عمومی در دستگاههای دولتی و صنایع در این مسئله نقش دارند.»

عده ای در کتابها و مقالات خود مدعی هستند که تعدادی از عکسهای تاریخی ساختگی هستند و اعتبار عکس معروف لحظه مرگ رابرت کاپا ازسرباز اسپانیائی را زیر سوال برده اند.

مقاله ای در یک خبر نامه چنین عنوان کرده است که عکس جوروزنتال از صحنه برافراشتن پرچم پیروزی در ایووجیما یک عکس ساختگی بود ، این ادعاها که در جهت تامین هدف های تبلیغاتی نویسندگان این مطالب طرح ریزی شده برای فتوژورنالیسم زیان بار است این موضوع بر ضرورت فوری و ترویج حقیقت ، صداقت و با هدف کار کردن در عکاسی تاکید می کند.

بسیاری از فتوژورنالیست ها تصور می کنند که تلویزیون بعنوان یک وسیله ارتباط بصری عالی می تواند جایگزین مطبوعات شود.

زیرا مطمئنا این دستگاه بهترین وسیله اعلام رسمی و زنده اخبار مهم است .

ولی باید توجه داشت که عکس برخلاف تصاویرتلویزیونی قابل نگهداری ، راحت ، مناسب و بطور نامحدودی قابل تکثیر است عکس می تواند در اندازه و به تعداد دلخواه و به دفعات چاپ شده و در ترکیب با نوشته با یک صفحه آرائی هنرمندانه به چیزی فراتر از سند یک واقعه تبدیل شود.

عکس می تواند آگاه کننده تر ، تحلیل گرانه تر و پرمحتواتر از تصاویر الکترونیکی تلویزیونی باشد که از راههای دور ارسال می شود.

شیوه های تکنیکی امروز در ارتباطات الکترونیکی تغییرات سودمندی را در روش های انتشار عکس به وجود آورده است .

یکی از این تغییرات مفید و با ارزش سرعت انتقال و ارسال عکس است در حال حاضر شبکه همکاری خبرگزاری ها و اتحادیه های صنفی ژورنالیست ها میتوانند در عرض یکساعت از طریق مخابره تلفنی ، رادیوئی و ماهواره ای هر عکسی را به هر نقطه جهان ارسال نمایند.

استفاده از سیستم های جدید مخابره عکس کاهش کیفیت تصویر را در حین مخابره به حداقل میرساند.

در نتیجه رویاروئی گسترده با شاخه های مختلف عکاسی نسل امروز به پیچیدگی و آگاهی فراوانی دست یافته است .

عکاسی نزدیکترین زبان به یک زبان جهانی است امروزه مردم خواهان عکسهائی هستند که به سرعت و بطور مختصر و مفید حاوی اطلاعات باشد .

به همین علت فتوژورنالیست ها برای برقراری ارتباط موثر باید بتوانند به سرعت و با صراحت و سادگی پیام خود را بیننده ابلاغ نمایند وقت بیننده عکس و نیز سرمایه ای که به صورت کاغذ ، فیلم و یا چاپ مصرف شده است بیهوده نباید هدر رود بنابراین در دنیای امروز هر عکس باید دارای ارزش و اهمیت باشد.

نویسنده آرتورروتشتاین

مترجم افشین شاهرودی