ریچارد اودون ” از پیشگامان عکاسی مد و پرتره “

۱۳۹۹-۰۶-۱۸

ریچارد اودون از پیشگامان عکاسی مد و پرتره در سال ۲۰۰۴ در آمریکا در سن ۸۱ سالگی درگذشت اما آثار بر جا مانده از ایشان الگوی بسیاری از عکاسان بود تا بتوانند همچون ریچارد اودون عکاس کنند.

اول اکتبر سال روز مرگ ریچارد اودون عکاس مشهور مد وپرتره است کسی که روزنامه نیویورک تایمز در یک آگهی به مناسبت درگذشتش این گونه نوشته بود ” عکسهای مد و پرتره ریچارد اودون کمک کرد تا سبک تصویر آمریکا زیبایی و فرهنگ آن در نیم قرن گذشته تعریف شود “

ریچارد اودون در خانواده یهودی در نیویورک در سال ۱۹۲۳ متولد شد در ۱۲ سالگی با دوربین کداک باکس برونیگ به عکاسی پرداخت که اولین فرد مدل برابر دوربین اودون خواهرش لوئیز بود.

پدرش تاجر موفق متولد روسیه بود که بعد از مهاجرت به آمریکا در خیابان پنجم نیویورک گالری خیابان پنجم اودون را راه اندازی کرد مادرش هم از خانواده ای بود که در صنعت پارچه بافی و مد مشغول بودند. همین موضوع سبب شد ریچارد به هنر و مد گرایش یافته و تشویق گردد.

بعد از یکسال تحصیل در رشته فلسفه و شعر در دانشگاه کلمبیا در نیویورک آن را رها کرد و به عکاسی به صورت جدی پرداخت.

ابتدا عکسها برای کارتهای شناسایی نظامیان آمریکایی میگرفت همزمان با سال های آخر جنگ جهانی دوم به یادگیری عکاسی در نزد الکسی برادویچ روسی در نیویورک پرداخت و خیلی زود توانست پله های پیشرفت را طی کند.

او در سال ۱۹۴۶ استودیو خود را در نیویورک تاسیس کرد و عکسهایش در مجلات ووگ (vogue) ، لایف و هایپرس بازار به چاپ رسیدند.

او مخالف عکاسی به روش سنتی بود در آن مدل ها بدون هیچ احساسی برابر دوربین قرار میگرفتن بجای آن اودون به مدلهایش نشان داد با احساس بوده و لبخند بزنن و برای اولین بار پا از استودیو بیرون گذاشت و برای عکاسی مد به بیرون از استودیو روی آورد. او از مدلها در حالت حرکت و پرش و رقص و حالت های متحرک شروع به عکاسی کرد .در آن زمان این حرکت وی یک حرکت انقلابی در عکاسی مد و پرتره محسوب می شد.

اما در اوخر دهه ۵۰ میلادی او از عکاسی در بیرون ناراضی به نظر آمده و رو به عکسبرداری در استودیو با نور مصنوعی گذاشت.

اودون در عکاسی پرتره علاقمند بود تا جوهره باطنی و حالت روحی سوژه هایش را به نمایش بگذارد . قبل از شروع عکاسی گاها سوژه هایش را در شرایط ناراحت گیر می انداخت یا با سوال های روانشناسی بحث انگیز آنها را درگیر می کرد و به این ترتیب عکس های غیر معمولی از سوژه هایش برمی داشت.

در اواخر دهه ۶۰ میلادی او روبه عکاسی از کارگران ، سیاستمداران ، ناراضیان فرهنگی روی آورد اودون همیشه به دنبال سبک شخصیت فردی اشخاص بود که برابر دوربین اش می ایستادن.
او با فرمت بزرگ ۱۰ در۸ اینچ و با دوربین ویو که به روش داگرئوتیپ ساخته شده بود عکاسی میکرد.

از دیگر کارهای او سفر به غرب امریکا و عکاسی از کابوها و معدنچیان و سایر ساکنین غرب امریکا بود و نمایشگاهی که با این تصاویر بر پا کرد ،با عنوان « در غرب امریکا» در ۱۹۷۹ از جنجال برانگیزترین نمایشگاه های دورانش بود که شامل ۱۲۴ عکس پرتره از ساکنین غرب امریکا بود. در این نمایشگاه تصاویر در ابعاد واقعی برابر ابعاد انسان نمایش داده شدند. برای این نمایشگاه اودون دو بار به غرب سفر کرد و در ۷۵۲ جلسه عکاسی کرد و ۱۷۰۰۰ قطعه عکس گرفت!

مالکوسیابلا مدل لهستانی در باره اودون چنین میگوید : ” اودون ۷۷ ساله بود هر عکسی که میگرفت میپرید بالاو با دوربین قطع بزرگ عکاسی میکرد مثل یک صفحه بزرگ داخل دوربین قرار میگرفت فیلم نبود بلکه ی صفحه بود که فیلم روی آن قرار داشت او وقتی عکس میگرفت سرشار از هیجان بود و انرژی بالایی داشت “

گرت الفرینک ، کلکسیونر آثار هنری در مورد اهمیت آثار اودون چنین میگوید ” اگر شما به تاریخ عکاسی قرن بیستم نگاه کنید جدای از اینکه سندی ثبت شده باشد آنها تاثیر گذارترین عکسها بودن بنابراین وقتی شما به یک مجله و یا یک کتاب نگاه میکنید آنان آنها شما را تحت تاثیر قرار میدهند و برای من این عکسها مهمترین آثار آن دوران به شمار می روند.”

ارلین مونرو ، پیکاسو ، ، ایزاک دینسن، دویت ایزنهاور ، اندی وارهول ، خواندگان گروه بیتلز و بسیاری از مشهورترین ستارهای دنیای سینما و هنر برابر دوربین ریچارد اودون قرار گرفتن تا تصاویرشان برای همیشه در ذهن همگان جاودانه باقی بماند.

عکسهای او در سال ۲۰۰۴ قبل از مرگش در حراجی کریستیز در لندن به فروش رسیدن تا سرمایه ای برای آغاز به کار بنیاد ریچارد اودون باشد ، ۶۰ عکس اودون در سال ۲۰۰۴ به مبلغ بیش از ۶ میلیون دلار به فروش رسید آثاری که از عکسهای گروه بیتلر تا آمریکایی های غرب این کشور را در بر داشت.