اروینگ پن “عکاس مد و پرتره “
عکسهای مد و پرتره اروینگ پن دارای کیفیت هایی ماندگار هستند وتلقی او از هنر عکاسی ، مقید به زمان و مکان خاصی نیست. دغدغه اصلی اروینگ در عکاسی از هر موضوعی ، همواره این بوده است که به جست و جوی امور مطلقی بپردازد که موضوعات حقیقی عکاسی را تشکیل می دهند و جوهره ی این هنر را در هنگامی که امور سطحی مربوط به سبک و شیوه کنارگذاشته می شوند ، پایدار می سازند.
پس آشکارا شیفته ی مردم وچیزهایی بوده است که در برابر عدسی دوربین او قرار گرفته اند. علاوه بر این، در تصاویر وی کیفیت های نوری و تحلیل شکل، طرح و رنگ نیز به چشم می خورد.
اروینگ پن (عکاس پرتره) در ۱۹۱۷ در نیوجرسی زاده شد. از ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۸ در مدرسه ی هنرهای صنعتی موزه ی فیلادلفیا به تحصیل پرداخت و طرح های او در مجله ی هارپز بازار به چاپ رسید.
از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۱ به عنوان طراح تبلیغاتی برای یکی از مجله های بزرگ نیویورک کار کرد و پس از آن در ۱۹۴۲ برای نقاشی به مکزیک رفت.
یکسال پس ازبازگشت از مکزیک ، از اروینگ خواسته شد که نخستین عکس های خود را برای مجله وگ بگیرد.لیبرمن سرپرست هنری این مجله توانایی های بالقوه ای را که پن ازخود بروز داده بود شکوفا ساخت و موجبات همکاری وی را با انتشارات کنده ناست فراهم آورد . این همکاری اساس کار عکاسی را تشکیل داد.
لیبرمن و مجله ی ووگ آنقدر با فراست بودند که به پن حداکثر آزادی عمل را برای آفرینندگی بخشیدند و پاداش بزرگ این کار خود را نیز با تصاویر متعدد و هنرمندانه ای که پن در طول سالها برای این مجله آفرید ، گرفتند.
آثار پن (عکاس پرتره ) را می توان به سه رده ی مد، تکچهره ، طبیعت بیجان تقسیم کرد. با این همه تلقی او از عکاسی آنچنان بود که در آثارش گاه این گونه های مختلف، گرایش به تداخل درهم پیدامی کردند و موضوعاتی که ظاهرا متفاوت بودند، با مطالعه ی دقیق و موشکافانه ی وی ، به طرز پیچیده ای باهم پیوند می خوردند.
عدسی دوربین او چه هنگامی که از جامه ی سنتی یک زن مراکشی عکس می گرفت و چه وقتی که لباس بالانسیاگا را تصویر می کرد، احترام یکسانی به ارزش های سلسله مراتبی و زیبایی های ذاتی می گذاشت.
اروینگ پن (عکاس) رفتار فردی از اعضای یک قبیله ی گینه ی جدید را به همان نحو ثبت می کرد که شخصیت پیکاسو، کولت ، یک مانکن و یا نظافت گر شیشه در لندن را می نمایاند.
پن موفقیت زیادی کسب کرد و آثار و سبک او بر عکاسی (پرتره) سال های ۱۹۵۰ سایه افکند.او هنرمندی کمال طلب بود و دغدغه ی کیفیت عکس هایش را در سر داشت و به هنگام برگزاری نمایشگاه های خود ، می کوشید کیفیت تصاویر را ارتقا بخشد. از این رو، دقت وی در کار پدید آوردن عکس هایش همواره افزایش می یافت.
پدید آوردن عکسی زیبا ، در آخرین مرحله ی فرایند آفرینندگی پن قرار داشت. در واقع ذوق او در به کار گرفتن نور و نیز قدرت تمرکز زیادی که از آن بهره مند بود ، پایه و اساس حقیقی قریحه ی وی را تشکیل می داد.
برای پن هر جلسه ی عکس برداری – از هر موضوع یا شیئی – به منزله ی کوششی برای بیان مشاهده ی کامل موضوع تلقی می شد.روش پن عموما این گونه بود که موضوع را از زمینه ای خنثی بیرون می نشاند.
به نظر می رسید پن هیچ یک از رموز کار خود را مخفی نگاه نمی داشت، چرا که توضیحات مفصلی درباره ی روش های فنی که برای رسیدن به نتایج مورد نظر خود از آنها استفاده می کرد، منتشر می ساخت.
ویژگی پرتره های پن، که بسیاری او را شاخص ترین عکاس (پرتره) در جهان می دانند، سادگی و نوعی بدویت ظاهری است.او استاد نور و فضا بود و با عکس هایش از دنیای مد و فضای پرزرق و برق زنانه بعد از جنگ جهانی دوم به شهرت رسید.
ایروینگ پن در امریکا استودیو عکاسی (پرتره) داشت و سال ها عکاس مد مجله وگ بود.در طول سال های گذشته، هنرمندان، بالرین ها, نویسنده ها، آهنگسازها و نقاش های فراوانی سوژه عکس های ایروینگ پن بوده اند.
در میان این پرتره ها کسانی نظیر سیمون دوبوار، پابلو پیکاسو، ژان کوکتو، اینگمار برگمن، ترومن کاپوتی، کولت، فیلیپ راث، تی اس الیوت، آل پاچینو، نیکول کیدمن و وودی آلن به چشم می خورند.
ایروینگ پن در جایی گفته “عکاسی از کیک هم می تواند هنر باشد.” او هر جلسه عکاسی را یک جلسه عشقبازی می نامید.
اروینگ پن (عکاس) روز ۱۶ ژوئن ۱۹۱۷ به دنیا آمد و روز ۷ اکتبر ۲۰۰۹ در ۹۲ سالگی در خانه اش در منهتن از دنیا رفت.
