واکر اوانز «عکاس دوران رکود بزرگ اقتصادی»
واکر اوانز متولد ۳ نوامبر ۱۹۰۳ در سنت لوئیس میزوری در آمریکا به دنیا آمد و فرزند یکی از تهیه کنندگان ثروتمند آگهی های تجاری بود. اوانز به خاطر مهارت های عکاسی اش به خصوص برای مستند کردن تاثیرات رکود بزرگ (رکود گسترده اقتصادی جهان در سال ۱۹۲۹) شناخته شده است.
واکر اوانز (عکاس) هنرمندی بود که به وجوه زندگی روزمره توجه زیادی می نمود . آثار او نشان دهنده ی گرایش وی به امور عادی و پیش پا افتاده ی زندگی است، اموری که اغلب آنها را از لحاظ ظاهری ، بدون هرگونه آرایش و تصنع تصویر می کرد . عکس های او در عین سادگی، تجسم عالی زندگی آمریکایی هستند.
اوانز در ۱۹۰۳ در شهر سنت لوئیس واقع در ایالت میسوری زاده شد. در مدارس خصوصی مختلفی درس خواند و یک سال نیز تحصیلات دانشگاهی دارد.
در ۱۹۲۲ به عشق نویسندگی به پاریس رفت . اما یک سال بعد با جیب خالی و بدون اوهام سابق خود، به نیویورک بازگشت و به عنوان یک کارمند ساده در دفتر یک صرافی مشغول به کار شد اما چون علاقه ای به این کارنداشت ، خیلی زود آن را رها کرد .
حدودا درهمین دوران بود که عکاسی را به عنوان حرفه و نیز هنری در نظر آورد که می توانست برآن تسلط یابد و به نحوی خلاق به اجرای آن بپردازد.
اوانز نخستین عکسهای خود را در ۱۹۲۸ در نیویورک با دوربینی که تصاویرمنفی می گرفت، پدید آورد. از ابتدا عمدا به شیوه ای که عاری از هرگونه معنای خاص هنری بود، کارمی کرد .
برخلاف عکاسان پیرو سبک نگاره نمایی که عکسهای هنری نقاشی گونه پدید می آوردند و نیز برخلاف استیگلیتز که از صحنه های پیش پا افتاده عکس می گرفت و آنها را از عواطفی نمایشی می آکند، عدسی دوربین اوانز تصاویر مستقیمی از زندگی می گرفت که کوچکترین نشانه ای از سبکی شخصی در آنها دیده نمی شد. او تنها به گویایی موضوع خود اعتقاد داشت.
دوستی با هنرمندان و نویسندگان بزرگ آن زمان باعث شد که با گرایش ها و اندیشه های پیشرو آن عصر آشنا شود و با دیدی روشن و آگاهانه، از شهرهای بزرگ و روستاهای کوچک ایالات متحده، عکس بگیرد.
در ۱۹۳۱ به عکاسی تبلیغاتی علاقمند شد، اما این کار نیز مانند شغل او در دفتر صرافی، موفقیتی حقیقی برای وی به ارمغان نیاورد.
در ۱۹۳۲ به جهت گرفتن عکسهایی برای کتاب “جنایت کوبا” راهی کوبا شد . تصاویرپدید آمده آمیزه ای از تکچهره ها، عکس هایی از جزئیات معماری، مناظر کوچه و خیابان و تصاویر حاصل از کنجکاویهای جالب توجه بود. او با تسلط کامل بر فنون عکاسی (مستند) تصاویر زیبایی تهیه کرد که وجوه مختلف زندگی در کوبا را می نمایاند .
سالهای ۱۹۳۵ و۱۹۳۶ دورانی بود که در طول آن، اوانز خلاقیت زیادی از خود نشان داد. او طی ۱۸ ماه برای دفتر حفاظت بهره برداریهای کشاورزی به کار عکاسی (مستند) پرداخت و در این دوران بود که از پیوند خوردن دید او از اشیاء و فنون عکاسی که به کار میگرفت، تصاویری بسیار قوی پدید آمد.
اوانزواکر اوانز (عکاس) در ۱۹۳۶ به همراه جیمز ایجی، شش ماه در آلباما نزد خانواده ای کشاورز و تهیدست زندگی کرد که برای درآمدی بسیار ناچیز، ساعتهای دراز کار می کردند و فرزندانشان جامه هایی مندرس بر تن داشتند. اوانز با نوعی احساس دوگانه همدردی و بی اعتنایی، به عکس گرفتن از آنها پرداخت .
شرایط زندگی آنان را به صورتی مستقیم و ساده نشان داد و از ارائه هرگونه شرح و تفسیری اجتناب ورزید و بدین سان موفق شد تکچهره های شایان توجهی از مردمی بگیرد که هیچ گاه کوچکترین نشانه ای از تمکین در سیمای آنها مشاهده نمی شد. این تصاویر به همراه متنی که ایجی نوشت، کتابی را پدید آورد که چند سال بعد در ۱۹۴۱ با عنوان “اینک انسانهای بزرگ را بستاییم ” انتشار یافت.
نخستین نمایشگاه عکس موزه هنر نوین نیویورک در ۱۹۳۸ به آثار اوانز اختصاص یافت و موزه کتاب این نمایشگاه را با عنوان “عکس های آمریکایی” منتشر کرد.
واکر اوانز (عکاس) معمولا از دوربینی استفاده می کرد که اگرچه از لحاظ تنظیم و میزانسازی و ژرفا نمایی انعطاف پذیری زیادی داشت ، اما دست و پا گیر بود وکارکردن با آن به کندی انجام می پذیرفت و توجه ها را به خود جلب می کرد. از این رو در ۱۹۳۸ شروع به استفاده از یک دروبین کوچک کونتاکس ۳۵ میلی متری کرد و به نحوی کاملامتفاوت به کار با آن پرداخت.
سرگرم عکاسی (مستند) از مترو شد و برای این کار دوربینش را زیر لباسش مخفی می کرد . اوانز بی آنکه امکان کنترل ترکیب بندی عکس را داشته باشد ، ناگزیر بود به تصویر کردن چهره ها و حرکات مردم کنار خود بسنده کند . این مجموعه را به شکل کتابی با عنوان “بسیاری کسان فراخوانده شده اند” انتشار داد.
واکر اوانز (عکاس) از ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۵ به عنوان نویسنده و عکاس برای مجله” فورچون” کار کرد . در بسیاری از موارد ، اندیشه هایی را که نسبت به آنها علاقه ای کاملا شخصی داشت ، با نوشتن مطلب بیان می کرد و باعکس ملموس می ساخت .
بدین سان که دلبستگی او به معماری خاص امریکا در مقاله های او به صورتی آشکار هویدا گردید. او همچنین به فضاهای داخلی دفاتبر قدیمی هتل ها و نیز سایر موضوعات امروزی تر علاقمند بود. اوانز از ۱۹۶۵ تا زمان مرگ خود در ۱۹۷۵ به آموزش عکاسی در دانشگاه یل پرداخت.
بیشتر بخوانید
